|
مروري بر كتاب
به اهالی سکستان یا همان سیستان، "سكزی" می گفتند. این نامگذاری به تبار این دلیرمردان باز می گردد؛ نیاکان اینان از سکاها بودند. پسوند -زی نیز به معنی زندگی کننده است که در نام هایی مانند مروزی و رازی هم دیده می‌شود. واژه سكستانی ( معرب: سجستانی) نیز هم‌معنی با سکزی است. جواد محمدی خمک (سکایی، سیستانی)، زادة سیستان و مولف این اثر، ویراستار و پژوهشگر مسائل تاریخی و زبان شناسی ایران نیز هست. وی در این واژه‌نامه، ابتدا مطالبی دربارة دستور زبان سیستانی ـ از جمله صورت‌های فعلی، زمان افعال، اسم، ضمیر، صفت، پیشوند و پسوند ـ فراهم آورده و در پی آن، واژگان و اصطلاحات سیستانی را برحسب الفبای فارسی، همراه با تلفظ لاتین، معانی و گاه مآخذ درج کرده است. در زیرنویس به گویش های مشابه واژگان، از جمله بجنوردی، بلوچی، ترکمنی، شاهرودی، کاشمری، گرگانی، مشهدی و نیشابوری اشاره شده است.
|
