مروري بر كتاب
از وقتي كه بشر به نگاهداشت حساب زمان و شماره روزها پرداخت، از آنجا كه زندگي اش همراه با تحولات و رخدادهايي بود كه گاه فقط يك بار و گاه به صورت دوره اي و سالانه به وقوع مي پيوستند، در اين نگاهداشت زمان، روزها و دوره هايي را به گرامي داشت آن رخدادها اختصاص داد. بدين سان وي_ در هر جامعه اي كه بوده_ پيوسته روزها يا دوره هايي خاص، متمايز از روزهاي عادي، را براي برگزاري يا بازآفريني آييني يا استقبال از فصل ها و مناسبت هاي كشاورزي، ديني، يا اجتماعي گرامي داشته است. جشنهاي ايراني اغلب به جشنهايي گفته ميشود كه در ايران باستان تا زمان حمله اعراب مسلمان رواج داشته است. جشنهاي باستاني ايران بر دو دسته است، جشنهاي همنام شدن روز و ماه يا جشنهاي امشاسپندان و جشنهاي متفرقه. در ايران قديم هر ماه، روزي به همان نام داشته است كه آن روز را جشن ميگرفته اند و برخي از اين جشنها از اعتبار خاصي نسبت به بقيه برخوردار بودهاند؛ مانند جشن مهرگان.شمار جشنهاي ايراني چه بسيار بيشتر از تعداد متداولِ شناخته شده فعلي آن است. اين بخش به ويژه در زمينه جشنها و مناسبتهاي محلي، كمبودهاي فراواني دارد.
|