|
مروري بر كتاب
شاعر ذواللسانین سده ششم و هفتم هجری اشعار عربی و فارسی رکن الدین دعویدار قمی ؛ فقیه و شاعر، متخلص به دعوى. معروف به ملكالشعراء، نسب وى به سه پشت به دعویدار قمى مىرسد. در قم متولد شد و در بدایت حال تصدى مقام شرعى در همان شهر داشت وى از مفتیان زمان خود بوده و به شاعرى و ستایشگرى بزرگان زمان خود مشغول بود. وى علاوه بر مدح آخرین پادشاه باوندى در تبریز مدتى مدح اتابكان آن سامان گفت. ركن الدین با كمالالدین اسماعیل رابطه ادبى داشته و قصیده لامیه را در سى و شش بیت در مدح او سروده و بدو فرستاده، كمال نیز پاسخ گفته، همچنین نوشتهاند كه با اثیرالدین اومانى نیز مكاتبه و مشاعره داشته است. دعوى شاعرى ذو لسانین بود كه در نظم و نثر عربى و فارسى قدرتى تمام داشت.
|
