مسمط در شعر فارسی
نويسنده: گنبددردی اعظمی راد
ناشر: امير كبير
زبان كتاب: فارسي
تعداد صفحه: 150
اندازه كتاب: رقعی - سال انتشار: 1366 - دوره چاپ: 1
کد کتاب: 114047

امتیاز آی کتاب به این کتاب:

امتیاز دهی به این کتاب:

مروري بر كتاب
مُسَمَط به نوعی از قصیده یا اشعاری گفته می‌شود که شاعر بنای آن را بر چند مصراع هم‌قافیه بنهد و مصراع آخر را بر قافیه‌ای دیگر قرار دهد.
هر بخش از مسمط را یک رشته می‌گویند. قافیه رشته‌ها متفاوت است و در هر رشته، همه مصراع‌ها بجز مصراع آخر هم‌قافیه است. در مسمط، مصراع آخرِ هر رشته را بند می‌گویند. بندها هم‌قافیه و حلقه اتصال همه رشته‌ها به یکدیگر است.

بنیان‌گذار این قالب منوچهری دامغانی، شاعر قرن پنجم، است، که همه مسمطات وی مسدس‌اند.
مشهورترین مسمط فارسی را نیز منوچهری سروده‌است، که با بیت زیر آغاز می‌گردد:

خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
باد خنک از جانبِ خوارزم وزان است
آن برگِ رزان است که بر شاخِ رزان است
گویی به‌مَثَل پیرهن رنگرزان است

دهقان ز تعجب سرِ انگشت گزان است
کاندر چمن و باغ نه گُل ماند و نه گلنار

كتاب هايي در اين زمينه       فهرست کتاب های این گروه