مروري بر كتاب
در سال هاي 1898_ 1896 اثر ارزنده و ويژه اي از فرانتس كومون منتشر شد. كومون اصلي را رسم كرد كه همه ي تصويرهاي بعدي آيين رازوري ميترا پي گرفته ي آنند. در اين كتاب تلاش مي شود تا تصويري نو از آن ترسيم شود.
از زمان انتشار اثر كومون دو نكته ي تازه تصور ما را به شدت دگرگون كرده اند: 1. واژه ي ايراني ميترا يعني«پيمان». نام خدا گوياي مفهومي است كه تجسم ساخت اجتماعي رابطه ي شخصي و قراداد ميان يكايك انسان ها است. 2. در كاوش هاي اوستيا روي موزاييك كف، تصوير نردباني با هفت پله يافت شد كه بر آن هفت درجه ي مقدس رازوري ترسيم شده است.... “میترا” یکی از خدایان آریائیان ساکن در ایران و هند و آئینی است که در سده های نخست پیش و پس از مسیحیت یا نزدیک به دو هزار سال پس از گسیل آریاها به ایران پدیدار شده و دیگر تیره های آریائی که به اروپا کوچ کرده اند نامی از این خدا نبرده اند. کلمه میترا یا (مهر) را دار مستتر به معنی دوستی و محبت می داند. در (گاتها) کلمه میترا به معنی عهد و پیمان آمده است. مهر در اوستا از آفریدگان اهورا مزدا محسوب شده و ایزد محافظ عهد و پیمان است و از این رو فرشته فروغ و روشنائی است تا هیچ چیز بر او پوشیده نماند. ماه هفتم و روز شانزدهم هر ماه و یشت دهم اوستا و جشن مهرگان مخصوص اوست. در کتیبه های هخامنشی نیز این اسم به املاء و تلفظ اوستائی آن، (میثر) Mithra آمده است. در سانسکریت (میترا) Mitra و در پهلوی (میتر) Mitr و در پارسی مصطلح امروز (مهر) خوانده می شود. «میترا» یعنی خدای نور و خورشید، خدایی که در خورشید جای دارد، نه خود خورشید. میترا، خداوند آبها و دریاها نیز هست و یکی از صفاتش اود دام یعنی محاصره کننده است و همسرش وارونی الهه شراب است و در اساطیر گاهی با نام هایی چون (سورا) یا (ماد) نیز خوانده می شود.
|