|
مروري بر كتاب
سیاه مشق های شبانه یک نویسنده سالهای زیادی است که دلخوش به فرا رسیدن پاییز و زمستان، تابستان را تاب می آورم. از سالهای پرشور جوانی تا امروز که به فصل پاییز زندگی ام رسیده ام، شاید به این خاطر که با رسیدن فصل شبهای بلند و روزهای کوتاه می توانستم با گریز از جلوت پرازدحام، در خود فروروم. بخوانم و بنویسم. خلوتی با خود در فضای ساکت شبانه، صدای آرام بخش شب و دست نوشته هایی که به قول آن مرحوم، کویریات اند. در این سعات و آنات، نوشته های کویری، نه برای کسی نوشته می شوند و نه به قصد چاپ زدن و به بازار قیل و قال صادر کردن ارائه می شوند. شاید هیچ وقت کسی آن گونه که هست از آنها اطلاع پیدا نکند. بسیاری هم دست نخورده لا به لای دفترها و کشوها می مانند تا همیشه. مثل همان کویر، تنهای تنها.
|
