مروري بر كتاب
انترناسیونالیسم سوسیالیستی اصل بنیادی و مهم سیاست و ایدئولوژی جنبش انقلابی کارگری و احزاب است.
انترناسیونال کمونیستی سازمان انقلابی بینالمللی و مرکز رهبری جنبش جهانی طبقهٔ کارگر بود. نخستین کنگره آن در ماه مارس سال ۱۹۱۹ با شرکت احزاب و گروههای کمونیستی ۳۰ کشور جهان تشکیل شد و برای اولین بار درآن احزاب انقلابی کشورهای شرقی و آسیایی نیز شرکت جستند. قبل از آن جلسه مشاورهای به رهبری لنین در ماه ژانویه همان سال با شرکت ۸ حزب تشکیل شده بود و همه احزاب و سازمانهای کمونیستی و سوسیالیستی را به شرکت در کنگره انترناسیونال کمونیستی دعوت کرده بود. کنگره در پیام خود به پرولتاریای سراسر جهان طبقه کارگر را به مبارزه جدی و بدست گرفتن قدرت حکومتی فرا خواند.
نهضت انقلابی مارکسیستی بسرعت در اروپا و آسیا و آمریکا ریشه دوانید و وسعت یافت. احزاب جدید کمونیست در بسیاری از کشورها تأسیس یافت. دراین مرحله نهضت کارگری را هم جریان میانه رو که تهدید میکرد و هم بیماری چپ روی و سکتاریسم که در احزاب جوان و بدون تجربه زمینه پیدا کرده بود. کنگره دوم انترناسیونال کمونیستی در سال ۱۹۲۰ با شرکت ۴۱ حزب تشیکل شد و نقش مهمی در مبارزه علیه باصطلاح چپ روها که با شرکت کمونیستها در پارلمان و در سندیکاهای تحت رهبری و فرمیستها مخالفت کرده و درعمل وسایل مختلف مبارزه انقلابی حزب کمونیست را از وی میگرفتند ایفا نمود.
|