|
مروري بر كتاب
به محض اينكه ماشين جلوي درب منزل قديممون توقف كرد، دلم فرو ريخت.
باور نمي كردم بعد از گذشت چهار سال، كه با تموم سختي ها و خاطرات خوب و بدش گذشته بود دوباره اونجا باشم.
ديگه ديدن دوباره خونه داشت برام يه آرزو مي شد، يه آرزوي دست نيافتني.
دستام شروع كرد به لرزيدن و يه حس عجيبي به دلم چنگ انداخت.
آهي كشيدم و تمام توانم را جمع كردم و زيرلب زمزمه كردم:
آقاجون؟
آقاجون كه روي صندلي جلو، كنار حميد پسردايي ام نشسته بود، به عقب برگشت و با لحن سرد، اما محكمي گفت:
آقاجون بي آقاجون، زودتر بيا پايين.
|
