|
هر گاه بخواهند كسي را از لحاظ مقام و فضل و ثروت و جز اينها تحقير يا تخفيف كنند از باب تعريض و كنايه به عبارت مثلي بالا استناد كرده و مي گويند: علي آباد هم شهر شده! يا به اصطلاح ديگر « خيال مي كنه علي آباد هم شهري شده.»
علي آباد در ابتدا قهوه خانه بزرگي بود كه اطاقهاي متعدد براي مسافرين وچندين اصطبل و طويله براي چهار پايان داشت. ساكنان مناطق شرقي مازندران محصولات صادراتي خويش از قبيل برنج و پنبه و كنف و كارهاي دستي مانند شمد و شيرو پنير و تافته را از طريق علي آباد و دره سودا كوه به تهران و شهر تاريخي ري و فلات مركزي و جنوبي ايران حمل مي كردند.
قهوه خانه علي آباد در واقع شب منزل كاروانها و چهار پايان بود و به علت اهميت موقع تدريجا توسعه پيدا كرده مسكن و مسافرخانه هاي زيادي در اطراف آن ساخته شده است به قسمي كه پس از چندي به صورت يك بلده كوچك در آمد منتها چون صورت شهري نداشت به علت رطوبت هوا و ريزش بارانهاي متوالي مخصوصا عبور و مرور هزاران راس اسب و قاطر و الاغ كه شبانه روز ادامه داشت هواي آن هميشه كثيف و آلوده و راهها و كوچه هاي تنگ و باريك آن همواره پر از گل و لجن بوده كه عبور از داخل بلده را مشكل مي كرده است، به همين جهات و ملاحظات اگر كسي در آن عصر و زمان خود را علي آباد معرفي مي كرد و يا از مناظر و يا زيبايي هاي آن سخني مي گفت از آنجا كه علي آباد قهوه خانه اي بيش نبوده است از باب طنز و كنايه مي گفتند: علي آباد هم شهر شده !
|
