|
عبارت مثلي بالا ناظر بر افراد معمر و سالمند و سالخورده است كه آفتاب عمرشان به لب بام رسيده به اصطلاح ديگر بوي الرحمانشان بلند شده است .
يكي از مراسم و تشريفاتي كه هم اكنون پس از تغسيل و تكفين ميت به عمل مي آيد اين است كه به هنگام تشييع جنازه يك يا چند نفر از خدمه بسته به تمكن و شخصيت متوفي مجمعه اي پراز نان و حلوا بر سر مي گيرند و به عنوان پيش جنازه در جلوي تابوت حركت مي كنند . اين نان و حلوا را كه سابقا يك مجمعه گوشت گوسفند هم به آن اضافه مي شد در گورستان و كنار قبر تازه مرده بين افراد فقير و بي بضاعت تقسيم مي كنند تا دعاي خيرشان موجب آرامش روح اين مهمان تازه وارد به درون قبر گردد و در پرسشها و بازجوييهاي اوليه كه بر طبق روايات عديده در درون قبر انجام مي پذيرد دچار وحشت و اضطراب و لغزش زبان نگردد .
پيران و سالمند به علت سبقت و پيشتازي بوي حلوايشان زودتر به مشام مي رسد يا به عبارت ديگر ، نوجوان ، جوان ، و جوان ، پير مي شود و پير در طي زمان و مهاجرت از اين خراب آباد به ديار ناكجاآباد پيشتازي ميكند و به همين مناسبت عبارت بالا در رابطه با سالخوردگان وپيران فرسوده مورد استناد و تمثيل قرار گرفته است .
|
