|
هرگاه بخواهند كسي از مطلب و موضوعي آگاه نشود و او را به تدبير و بهانه بيرون فرستند و يا به قول علامه دهخدا:«پي كاري فرستادن كه بسي دير كشد.» از باب مثال مي گويند: «فلاني را به دنبال نخود سياه فرستاديم.» يعني جايي رفت به اين زوديها باز نمي گردد.
اكنون ببينيم نخود سياه چيست و چه نقشي دارد كه به صورت ضرب المثل درآمده است. به طوري كه مي دانيم نخود از دانه هاي نباتي است كه چند نوع از آن در ايران و بهترين آنها در قزوين به عمل مي آيد. انواع و اقسام نخودهايي كه در ايران به عمل مي آيد همه به همان صورتي كه درو مي شوند مورد استفاده قرار مي گيرند يعني چيزي از آنها كم و كسر نمي شود و تغيير قيافه هم نمي دهند مگر نخود سياه كه چون به عمل آمد آن را در داخل ظرف آب مي ريزن تا خيس بخورد و به صورت لپه دربيايد و چاشني خوراك و خورش شود.
مقصود اين است كه در هيچ دكان بقالي و سوپر و فروشگاه نخود سياه پيدا نمي شود و هيچ كس دنبال نخود سياه نمي رود، زيرا نخود سياه به خودي خود قابل استفاده نيست مگر آنكه به شكل و صورت لپه دربيايد و آن گاه مورد بهره برداري واقع شود. فكر مي كنم با تمهيد مقدمۀ بالا اداي مطلب شده باشد كه اگر كسي را به دنبال نخود سياه بفرستند در واقع به دنبال چيزي فرستادند كه در هيچ دكان و فروشگاهي پيدا نمي شود.
|
