جستجو براي:  در 
صفحه کلید فارسی
پ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 Back Space
ض ص ث ق ف غ ع ه خ ح ج چ
ش س ي ب ل ا ت ن م ك گ
ظ ط ز ر ذ د ء و . , ژ
       جستجوی پیشرفته کتاب
  05/02/1403
نویسندگان   ناشران   بانک کتاب   فروشگاه
 
 
مدیریت مقالات > مقالات عمومي

فريب ‌در تبليغات جايزه دار
گروه: مقالات عمومي
نویسنده: مهدى جابرى

تبليغ كالاها با جايزه بدون اطلاع رسانى دقيق درباره كيفيت آنها، از مسائلى است كه بخصوص در سال هاى اخير، افكارعمومى را بمباران مى كند.

آيا تا به حال شده كه با خريدن يك خميردندان يا يك ماده شوينده، برنده جايزه اى بزرگ شويد و به قول معروف، از خوشحالى پر در آورده باشيد؟ تبليغات همراه با جايزه هاى كوچك و بزرگ براى كالاهاى مختلف به امر رايجى تبدل شده است و شركت هاى توليدى، فروشگاه هاى بزرگ و حتى مؤسسات براى جذب مشترى، تبليغ درباره كيفيت را كنار نهاده و با تبليغ جايزه و قرعه كشى، سعى در فروش محصولات و خدمات خود دارند.
سوءاستفاده شركت ها از وضع اقتصادى مردم
اما اين كه چرا جايزه جاى كيفيت را در اين گونه تبليغات گرفته است و آيا مردم به مصرف كالاهاى جايزه دار توجه بيشترى دارند يا نه، موضوعى است كه جاى بحث و بررسى دارد.
مهندس ع. احمدى از كارشناسان امور تبليغاتى يك شركت توليدكننده رب گوجه معتقداست كه ۵۰ درصد مردم در رؤياهاى خود زندگى مى كنند و هرچه جايزه هاى تبليغاتى رؤيايى تر باشد، مردم بيشتر از آن استقبال مى كنند. وى مى گويد: «مصرف كنندگان محصولات جايزه دار، خودشان هم مى دانند كه احتمال برنده شدن آنها در قرعه كشى ها بسيار بسيار پايين است و بسيارى از آنها حتى به صحت قرعه كشى و جايزه ها اطمينان ندارند ، ولى از طرف ديگر، فكر و خيال جايزه آنها را رها نمى كند.»
احمدى تبليغ درباره كيفيت محصولات را «تبليغ سوخته» مى داند و معتقد است كه اين نوع تبليغ، ديگر جذابيت ندارد، چرا كه مردم بيشتر به جايزه اهميت مى دهند. توجه بيش از اندازه مردم به تبليغات جايزه دار و استقبال آنها از اين نوع كالاها دلايلى دارد كه شايد ريشه در مسائل و مشكلات اقتصادى داشته باشد. كورش دادرس مسئول تبليغات و روابط عمومى يك شركت در اين باره مى گويد: «پايين بودن قدرت خريد و نابسامانى وضع اقتصادى برخى از مردم، مهم ترين دليل توجه آنها به كالاهاى جايزه دار است.»
وى معتقداست كه شركت هاى توليدى، از وضع اقتصادى مردم سوءاستفاده مى كنند و بسيار اتفاق افتاده است كه در لابه لاى تبليغات، كيفيت يك محصول افت مى كند و مردم هم متوجه نمى شوند، چرا كه فقط به دنبال جايزه آن محصول هستند.
دادرس، تبليغات جايزه دار را عاملى براى مصرف بيش از اندازه مى داند و مى گويد: «هدف اين نوع تبليغات اين است كه هر روز فكر مردم با كالاهاى شناخته نشده (اعم از باكيفيت و بى كيفيت) بمباران شود.» اما بمباران افكار عمومى براى خريد كالاهاى جايزه دار چه توجيهى دارد و چه تأثيرى در فرهنگ مصرف مى گذارد؟ س. نصيرى از دست اندركاران امور تبليغاتى يك شركت توليدكننده بسته هايى براى بچه ها كه در بسته بندى هاى خود جايزه هاى گوناگونى براى كودكان قرار مى دهد، با اظهار ناخرسندى از پيگيرى مسأله «تبليغات جايزه دار» از سوى خبرنگار «ايران» مى گويد: «وقتى مى توان عقل كودكان را در چشم و گوش بسته آنها قرارداد، چرا نبايد از اين فرصت براى درآمد بيشتر استفاده كرد؟»!
او از ادامه گفت وگو خوددارى مى كند و به اين سؤال پاسخ نمى دهد كه قيمت بالاى بسته ها و در مقابل، جايزه هاى اندك آنها چه توجيهى دارد و ايجاد انگيزه رقابت در ميان كودكان و فشار آنها به والدين براى تهيه اين بسته ها و در نهايت، تأثير نامطلوب اين گونه تبليغات و محصولات بر اقتصاد خانواده با چه هدفى انجام مى گيرد؟
كاوه كيانى منش، مسئول تبليغات يك شركت نيز با اشاره به اين كه فرهنگ جايزه و قرعه كشى در ميان مردم جاافتاده است، مى گويد: «انگيزه اصلى در اين گونه تبليغات فقط و فقط بالابردن فروش محصولات و نيز افزايش انگيزه خريد در مردم است و نه اطلاع رسانى.»!

تعداد جايزه ها در برابر سود شركت ها ناچيز است

در ميان هجوم تبليغاتى كالاهاى جايزه دار كه حتى قدرت فكر كردن را ازمصرف كننده مى گيرد، آن چه به ذهن مى رسد اين است كه شركت هاى توليدى و فروشگاه ها چه مقدار از سود خود را براى جايزه اختصاص مى دهند و اين مقدار جايزه چه نسبتى با ميليون ها مصرف كننده دارد؟
ع. احمدى مى گويد: «ما جايزه و تبليغ را نوعى سرمايه گذارى مى دانيم و تا ۶۰ درصد از درآمدمان را دراين بخش صرف مى كنيم.» (!) اما اين كه اختصاص دادن ۶۰ درصد از درآمد به جايزه و تبليغ تا چه اندازه صحت دارد، كورش دادرس معتقد است كه چنين چيزى با عقل سازگار نيست؛ آن هم در جامعه اى مانند ايران كه هنوز فرهنگ تبليغات به شكل صحيح جانيفتاده است. وى اين گونه اظهارنظرها را نيز ابزارى براى فريب مصرف كنندگان مى داند. دادرس ميزان اختصاص جايزه براى مصرف كالا را با توجه به نوع فعاليت، نسبت سود و ديگر سياست هاى شركت ها متغير مى داند. كاوه كيانى منش نيز درباره ميزان جايزه ها دربرابر سود شركت ها مى گويد: «به طور معمول از ۳ تا ۲۰ درصد درآمد شركت ها براى تبليغات است كه در اين ميان، مقدار بسياركمى به جايزه اختصاص دارد؛ به طور نمونه شركتى كه ۵۰ ميليارد تومان در سال فروش دارد، فقط ۱۰۰ ميليون تومان جايزه مى دهد كه اين تعداد جايزه در برابر دهها و شايد صدها ميليون مصرف كننده در سال، مقدار ناچيزى است.»
وى اشاره مى كند كه چندين برابر ميزان جايزه ها، هزينه تبليغ همان جايزه هاست؛ به عنوان مثال يك شركت براى اين كه به افكار عمومى القا كند كه ۱۰۰ميليون تومان جايزه مى دهد، بيش از يك ميلياردتومان فقط براى تبليغ جايزه ها هزينه مى كند (!) «ب.س» از كارشناسان تبليغات يك شركت توليدكننده لوازم خانگى، ميزان جايزه تعيين شده براى قرعه كشى را به نسبت سود حاصل از اين نوع تبليغات بسيار ناچيز مى داند و مى گويد: «تعجب مى كنم كه با توجه به اين مقدار ناچيز، مردم چگونه از كالاهاى جايزه دار استقبال بيشترى مى كنند و به كيفيت محصول توجه ندارند.»
براى واقعى بودن جايزه ها چه تضمينى وجوددارد؟
حقيقتى كه همواره در ميان هجمه تبليغاتى كالاهاى جايزه دار گم مى شود، مسأله واقعى بودن يا نبودن قرعه كشى ها و جايزه هاست.
كورش دادرس معتقداست كه مردم به دنبال كشف اين قضيه نمى روند كه آيا جايزه ها واقعيت دارد يا نه؟ وى مى گويد: «به ندرت اتفاق مى افتد كه شركت ها به طور شفاف درباره اسامى برندگان خود به مردم اطلاع رسانى كنند و گاه مهلت قرعه كشى را آن قدر تمديد مى كنند تا اين موضوع فراموش شود و قرعه كشى انجام نگيرد.» دادرس با اشاره به اين كه حتى در بسيارى از مراسم اهداى جوايز احتمال تقلب وجوددارد؛ به مردم توصيه مى كند كه فريب كالاهاى جايزه دار را نخورند؛ چرا كه در بيشتر موارد تضمينى براى صحت جوايز و سلامت مراسم قرعه كشى وجودندارد. تضمينى آنچنانى وجود ندارد

كارشناسان معتقدند كه هيچ نظارت و تضمينى بر صحت جوايزى كه در رسانه هاى مكتوب، اينترنت و روى در و ديوار تبليغ مى شود، نيست. با اين حال به نظر مى رسد كه شايد بتوان به برخى ازاين تبليغات اعتماد نسبى داشت. كاوه كيانى منش مى گويد: «منطقى نيست كه شركتى در قرعه كشى هاى خود تقلب كند يا جايزه هاى دروغ را وعده دهد؛ چرا كه سود بسيار زيادى از تبليغات جايزه دار نصيب اين شركت ها مى شود و فروش همواره با وعده جايزه افزايش چشمگيرى داشته است.» ع.احمدى با اشاره به اين كه در سال هاى گذشته هيچ تضمينى در باره تبليغات جايزه دار در هيچ رسانه اى وجودنداشت، مى گويد: «صدا و سيما در سال هاى اخير درمقابل پخش تبليغات جايزه دار، دوبرابر مبلغ جايزه تعيين شده، از شركت موردنظر «چك» دريافت مى كند.»
مجتبى مشيرى مديركل بازرگانى سازمان صدا و سيما با تكذيب دريافت چك به ميزان دوبرابر جايزه هاى تعيين شده، مى گويد: «از آن جا كه برخى شركت ها در سال هاى گذشته به تعهدات خود مبنى بر اختصاص جايزه و سلامت قرعه كشى ها عمل نكردند، صدا و سيما براى تحقق اين وعده ها، از شركت هاى متقاضى تبليغات جايزه دار، تضمين مى گيرد كه البته اين تضمين گاهى اوقات به صورت دريافت چك است.» وى نوع تضمين و ميزان آن را متناسب با ميزان جايزه ها، سابقه عملكرد شركت ها و ميزان اعتبار آنها مى داند. مشيرى تأكيد مى كند كه گاهى اوقات از شركت هاى معتبر و مؤسسات دولتى همچون بانك ها هيچ تضمينى دريافت نمى شود.
تعيين جايزه به قصد فريب، حرام است
سؤال اساسى در ارتباط با تبليغات جايزه دار، حكم شرعى آنهاست. حجت الاسلام محمد صادق مفيدى فر از دفتر آيت الله مكارم شيرازى به خبرنگار ما مى گويد: «اگر تعيين جايزه به قصد فريب، تقلب، فاميل بازى و تضييع حقوق ديگران باشد، حرام است ولى مصرف اين كالاها براى مردم (از آن جا كه از نيت اصلى تبليغ كننده آگاه نيستند) اشكالى ندارد.»
حجت الاسلام غلامرضا كريمى مسئول دفتر آيت الله فاضل لنكرانى در اين باره مى گويد: «اگر تعيين جايزه به قصد فريب براى ايجاد بازار كار پرسودتر باشد، حرام است و در اين موارد حتى خود تبليغ هم اشكال دارد و حرام است.» بنابراين به نظر مى رسد، اين گونه تبليغات كه بيشتر مختص كشورهاى جهان سوم است، نه تنها نوعى فريب افكار عمومى است و آنها را از موضوع كيفيت كالا دور مى كند، بلكه مى تواند با تبليغ فرهنگ مصرف بيش از اندازه به زيان خانواده ها و جامعه باشد. از اين رو بايد با تدوين سياست هاى درازمدت و هدفمند، فرهنگ عمومى جامعه را به سمت صحيح هدايت كرد تا جايى براى اين گونه سوءاستفاده ها باقى نماند.
در تهيه اين گزارش و در مصاحبه با مسئولان و مديران شركت ها، به موارد مشكوكى برخورد كرديم كه از پاسخ صحيح و شفاف به سؤالات ما خوددارى مى كردند و حتى برخى از مسئولان كه وظيفه تأمين و تضمين صحت جايزه ها و قرعه كشى ها را برعهده دارند، پاسخگوى سؤالات و ابهامات به طور شفاف نبودند.

   
راهنماي سايت
كتاب
مقالات
پيش از مرگ بايد خواند
گزارشات
جان کلام
نقد و ادبيات
تاريخ سينما
شاهنامه خوانی
داستان های کوتاه
امثال و ادبيات كهن
افسانه ها و فرهنگ توده
آی کتاب پلی است بین پدیدآورندگان
کتاب و خوانندگان آثارشان
پیگیری و سفارش تلفنی
88140837