|
هنوز به طور قطعى مشخص نشده است كه كودكان از چه سنى خواب مى بينند ولى حتى كودكان نوپا گاهى درباره خواب هايشان كه رؤياهايى شيرين و يا ترسناك هستند حرف مى زنند. تقريباً همه بچه ها هر چند وقت يك بار خواب هاى ترسناك يا ناراحت كننده مى بينند ولى در سنين پيش دبستانى - كه بچه ها اغلب ترس از تاريكى دارند - تعداد كابوس ها بسيار بيشتر مى شود. هيچ راه قطعى براى جلوگيرى از كابوس ديدن بچه ها وجود ندارد. ولى والدين مى توانند شب ها محيطى آرام براى خواب فرزندانشان فراهم آورند. در اين صورت حتى اگر بچه ها باز هم كابوس ببينند با كمى دلدارى و قوت قلب دادن والدين، آرامش خود را سريع تر به دست مى آورند. اگر بچه ها بتوانند با كمك والدينشان بر اين ترس هاى كودكانه غلبه پيدا كنند، در آينده مى توانند راحت تر با موقعيت هاى سخت و هراس آور كنار بيايند و بر آنها مسلط شوند. كابوس فقط يك رؤياست كابوس ها، مانند بقيه رؤياها در مرحله اى از خواب رخ مى دهند كه مغز بسيار فعال و مشغول طبقه بندى اطلاعات جديدى كه در طول روز به دست آورده در حافظه است . تصاويرى كه مغز در حال پردازش آنها است آنقدر واضحند كه كاملاً واقعى به نظر مى رسند و حتى مى توانند احساساتى مانند ترس را در فرد برانگيزند. در اين مرحله از خواب كه مرحله REM ناميده مى شود چشم ها به سرعت زير پلك ها حركت مى كنند. كابوس ها معمولاً در نيمه دوم خواب رخ مى دهند زيرا مرحله REM در آن زمان طولانى تر است. وقتى بچه ها بعد از كابوس ديدن از خواب مى پرند، تصاويرى كه در رؤيا ديده اند هنوز به صورت واضح و آشكار در ذهنشان است و كاملاً واقعى به نظر مى رسد، پس طبيعى است كه كودك بترسد و پدر و مادرش را صدا بزند. بچه ها در سنين پيش دبستانى كم كم متوجه مى شوندكه كابوس ها فقط يك رؤيا هستند و چيزهايى كه در خواب ديده اند واقعيت ندارد و نمى تواند به آنها آسيبى برساند، ولى حتى دانستن اين واقعيت مانع ترسيدن آنها نمى شود. حتى در سنين بالاتر، وقتى بچه ها بعد از كابوس از خواب مى پرند، مى ترسند و احتياج به حمايت و حضور پدر و مادرشان دارند. چرا كودكان كابوس مى بينند
|
