مرديكه از دوچرخه سواري لذت بزرگي ساخت آليرلند ناحيه عجيبي است، از طرفي اهالي خود را بدورترين نقاط دنيا بمهاجرت ميفرستد بطوريكه ميتوان آيرلنديها را در ميان كليه اقوام جهان پراكنده ديد اما از طرف ديگر از ميان همه ممالك و ملل دنيا نيز مردم مختلف را بسوي خود جلب ميكند چنانكه افراد بيشماري از هر نقطه جهان بآنجا كوچ ميكنند و براي خود تشكيل عائله و زندگي جديدي ميدهند. ميتوان گفت كه مهاجرت مردم بآيرلند از زمان تحريم مذهب پروتستان در فرانسه يعني سال 1598 رواج يافت زيرا در آن واقعه تاريخي پيروان پروتستانتيسم فرانسه مجبور شدند خانه و زندگي خود را ترك گفته بمحل امن و مناسبي چون آيرلند پناه برند. ولي رويهم رفته اسكاتلنديها بيش از هر ملت ديگري بآيرلند كوچ كردند. بعضي اوقات دسته هاي يك صنف و يك حرفه از مردم اسكاتلند به آيرلند رفته و در آنجا مستقر گرديدند و صاحب تمول و اهميت بسيار شدند. هنگامي رسيد كه تجارت پارچه و ماهوت آيرلند تقريباً انحصار بازرگانان اسكاتلندي بود. اين مردمان در عين آنكه خصوصيات اخلاقي و مراسم مذهبي خود را دست نخورده مينمودند نسبت بموطن جديد خود نيز كاملاً وفادار بوده تكاليف همشهريگري را بنحو احسن انجام ميدادند. جان بويد دانلپ نيزيكي از اين مهاجران ميباشد. وي همگي برزگر بودند و از چندين نسل قبل در زمينهاي وسيع ما بين شهرهاي آيروين و كيلمارناك بزراعت روزگار گذرانده بودند. جان پسر سالم و خوش بنيه اي نبود، در نتيجه والدينش تصميم گرفتند كه بعوض كارهاي سنگين رعيتي او را بدرس خواندن وادارند. جان از ابتداء كار استعداد مخصوص از خود نشان داد. گاهي بزندگاني حيوانات و علم طب علاقمند ميشد و زماني ديگر بعلم موسيقي و نواختن ويولون ميپرداخت، ولي بيش از همه چيز ذوق فطري وي متوجه مطالب علمي و ماشين و مكانيك بود. جان در كار مدرسه پسري زرنگ و موفق بود و در سن نوزده سالگي در شهر اديمبورگ ديپلم خود را در رشته جراحي دامها بدست آورد و در سال 1867 كه 27 سال داشت به آيرلند مهاجرت نمود و در شهر بلفاست بشغل دامپزشكي شروع بكار و امرار معاش كرد. جان بويد دانلپ نيز مانند بسياري از همولاتيهاي خود كه بآيرلند آمده بودند در كار موفق شد. در طول بيست سال خدمت دامپزشكي دانلپ نه فقط به پيشرفت اين علم كمك نمود و اهميت آنرا بمردم فهماند بلكه با معالجه حيوانات مريض و جلوگيري از انتشار ناخوشيها و بهبود دادن بوضع اصطبل ها و بازديد قراء و خانه ها و انبارهاي رعايا و بخصوص استعمال داروهاي جديد و تربيت عده اي كمك دامپزشك خدمات شايان توجهي بعموم اهالي كرد. در اين ايام بازهم اسب مهمترين وسيله حمل و نقل محسوب ميشد زيرا راه آهن ها هنوز بسيار كم و دور افتاده بود و در سالهاي 1880 اتومبيل هنوز مراحل آزمايش هاي خطرناك خود را ميگذارند غير از اسب يك وسيله حمل و نقل ديگري هم يافت ميشد و آن دوچرخه بود. اختراع سه چرخه و دوچرخه پائي توسط يكنفر آهنگر اسكاتلندي بنام كرك پاتريك مك ميلان در همان سال تولد جان بويد دانلپ و در نزديكي زادگاه وي انجام شد. چرخ عقب اين دوچرخه ها با ركابي بحركت درميآمد و چرخ جلو متصل بدسته فرمان و مخصوص پيچ خوردن و تغيير مسير بود. در 1842 مك ميلان اقدام باولين مسافرت با دوچرخه نمود و از دهكده خود تا شهر گلاسكو يعني مسافت هفتاد و چند ميل را در مدت دو روز پيمود. هنوز يك ربع قرن معطلي داشت تا فكر نصب كردن ماشين محركي روي دوچرخه عملي گردد.
|