تا آنجا كه كاويدهام هيچ پژوهشي در مورد كاركردهاي كوتاهمدت و بلندمدت اين نمايشگاهها در دست نيست، هيچ سنجشي در مورد اين كه چنين نمايشگاههايي تا چه ميزان و چگونه بر كار كتاب فروشيهاي منطقهاي به عنوان مراكز ثابت و دايم تبادل كتاب اثر ميگذارند، نشده است. آيا يارانهها كامل و مستقيم به مخاطبان خويش ميرسند؟ يا... تاكنون پس از 130 بار برگزاري نمايشگاه استاني چه ميزان به چشمانداز برگزاري اين نمايشگاهها نزديك شدهايم؟ آيا در اين ارتباط با چشماندازي ترسيم شده است؟ يا فقط برگزار ميكنيم كه كرده باشيم! به تازگي در دو نمايشگاه استاني كتاب شركت كردم: نمايشگاههاي ساري و همدان چند نكته در مورد اين نمايشگاهها گفتني است كه كوتاه ميگويم: 1. سطح محتوايي كتابهاي نمايشگاه پايين است و اين خود نشانهي كيفيت محتوايي توليد كتاب در كشور است. 2. ساز و كار انتخاب ناشر در نمايشگاه برايم مورد پرسش است، چه كساني ميآيند، چگونه و كدامها نميآيند و چرا؟ 3. كتابهاي بسياري در غرفهها تكراري است. به همين دليل آمار تعداد عنوانهاي موجود در اين نمايشگاهها مخدوش با نظر ميآيد. 4. بخشهاي جنبي نمايشگاهها يك سويهاند و در جذب مخاطب ناكارآمد. 5. برخي از كتابهاي داراي مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در نمايشگاه جمعآوري ميشوند. چرا؟
|