|
البته كودك حساس معمولاً دو كار انجام مى دهد كه كودكان ديگر آن را انجام نمى دهند. كودك هم رفتار نادرست را بيش از حد بزرگ مى كند (زيرا كوچكترين كاستى در رفتار را خطايى بزرگ مى پندارد) و هم تنبيه احتمالى را. بنابراين حتى بى احتياطى هاى جزئى هم موجب اضطراب شديد كودك مى شود و ممكن است او را به دروغگويى وادارد. واكنش تند پدر يا مادر، ترس شديد كودك از تنبيه شدن را به يقين تبديل مى كند و امكان دروغ گفتن بيشتر را در آينده افزايش مى دهد. راه حل اين مشكل در اين است كه آرامش خود را حفظ كنيد و همان واكنشى را به دروغ نشان بدهيد كه در برابر هر رفتار نادرست ديگر نشان مى دهيد. دروغ را مهم تر از آنچه هست، جلوه ندهيد. توجه منفى و بيش از حد به هر رفتارى، آن را بدتر مى كند. بازدارنده مناسبى براى دروغ گفتن پيدا كنيد و با لحنى عادى و بدون هيجان، آن را به كار ببريد.
|
