« گزيده اي از انديشه ها و احساسات با شكوه » ۳۱
گروه: جان كلام

«فروغ فرخزاد»:


دلم گرفته است، دلم گرفته است

به ايوان مي‌روم و انگشتانم را

بر پوست كشيده شب مي‌كشم

چراغ‌هاي رابطه تاريكند، چراغ‌هاي رابطه تاريكند

كسي مرا به آفتاب معرفي نخواهد كرد

كسي مرا به ميهماني گنجشك‌‌ها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار پرنده مردني است ***

«لئونارد كوهن»:


مي‌خواهم بميرم

چرا كه تو براي من نمرده‌اي

و هنوز جهان عاشق توست

ديگر ترانه‌اي نمي‌سرايم تا زمزمه‌اش كني

برايت مي‌نويسم،

بگذار صدايي باشم بين صدها صدا

آنگونه كه در خواب، هياهوي شهر را مي‌شنوي ***

«شفيعي كدكني»

كلماتم را در جوي سحر مي‌شويم

لحظه‌هايم را در روشني باران‌‌ها

تا براي تو شعري بسرايم روشن

تا كه بي‌دغدغه

بي‌ابهام

سخنانم را در حضور باد

اين سالك دشت و هامون

با تو بي‌پرده بگويم كه تو را

دوست مي‌دارم تا مرز جنون ***