فلاسفه «پ»
گروه: مكاتب فلسفي

پارمنيد


پارمنيد Parmenides در حدود سال 530 پيش از ميلاد در «اليا» واقع در جنوب ايتاليا پا به عرصه وجود نهاد. ابتدا با افكار فيثاغورثي آشنا شد و مدتي در آتن اقامت گزيد و گويا سقراط در اين شهر او را ملاقات نموده است.

او آغازي براي وجود نمي‌يابد و مي‌گويد: اگر وجود ابتدايي داشته بايد يا از وجود آمده باشد پس زاده خويش است و يا از هيچ و عدم كه غيرممكن است. بسكون اجسام اعتقادي صريح دارد و در اين مورد شاگردش «زينون» افراطي‌تر از اوست.

گويا مرگ پارمنيد درحدود 450 قبل از ميلاد روي داده باشد.

پروتاگورس


پروتاگورس Protagoras درحدود سال 486 قبل از ميلاد در «آبدرا» به دنيا آمد. وي در جواني باربري مي‌كرد. ولي عشق و علاقه‌آش به دانش سبب شد خواندن و نوشتن را فرا گيرد. او در جواني به مسافرت‌هاي متعدد پرداخت. در آتن با پريكلس دوست شد و نظر وي را جلب كرد. در شهر «توري» قوانين موضوعه جديدي تدوين كرد و در سيسيل به معلمي پرداخت.

او مردي بود زحمتكش، بي‌ريا و بي‌اعتنا به عقايد توده مردم. همين بي‌اعتنايي باعث شد كه مورد تعقيب قرار گيرد. او درحين فرار به سال 416 قبل از ميلاد غرق گرديد. پروتاگورس عقيده داشت بشر معيار همه چيز است و حقيقت هر چيز براي هركس همان است كه در نظرش جلوه مي‌كند خواه مثبت باشد خواه منفي. او از فلاسفه مكتب سوفسطايي بود.

پورفير


پورفير به سال 232 بعد از ميلاد متولد شد. پورفير كه نام اصليش مالكوس بود، يكي از آخرين كساني است كه از آئين شركت قديم در برابر شكاكان و مسيحيان دفاع نمود. او كه شاگرد و دوس فلوطين بود و نوشته‌هاي او را ترجمه مي‌كرد.

نوشته‌هاي ارسطو را هم عالي و استادانه ترجمه كرد. كتاب او به نام بر عليه مسيحيان از طرف علماي مسيحي كتاب خطرناكي شناخته شد. پورفير معتقد بود كه اشخاص واقعاً دين‌دار نه به دستورالعمل، نه به عبادت و نه به قرباني و دعا احتياج دارند. اما مي‌گفت: كه چون اشخاص پاكدل و درستكار بسيار اندكند، پس مردم براي انضباط اخلاقي و خرسندي باطني به تصاوير خدايان نيازمندند. او در سال 304 ميلادي درگذشت.