فلاسفه «ر»
گروه: مكاتب فلسفي

راسل


برتر اندآرتور ويليام راسل B.A.W.Russell در 18 مه 1872 به دنيا آمد. هنگامي كه 3 سال داشت يتيم شد و به جاي اينكه در مدرسه به تحصيل پردازد، نزد معلم سرخانه زبان‌هاي آلماني و فرانسوي را فرا گرفت.

در اكتبر 1890 وارد كمبريج شد و سه سال اول را رياضيات خواند و در سال آخر فلسفه تحصيل كرد. پس از اينكه با درجه ممتاز در فلسفه فارغ‌التحصيل شد، براي مدتي به عنوان وابسته فرهنگي بريتانيا در پاريس بسر برد.

راسل در ايام جنگ جهاني به مخالفت با جنگ پرداخت و درنتيجه اين مخالفت از حق تدريس در دانشگاه محروم و كتاب خانه‌اش ضبط گرديد. دانشگاه هاروارد به او پيشنهاد كرد به آمريكا مسافرت و در آن دانشگاه به تدريس بپردازد، ولي دولت انگلستان به او اجازه به اين مسافرت را نداد.

در سال 1918 به جرم نوشتن مقاله‌اي بر ضد جنگ، شش ماه زنداني گشت و در مدتي كه در زندان بود كتاب «مقدمه‌اي بر فلسفه رياضي» را انگاشت پس از آزادي از زندان به اتحاد جماهير شوروي و چين رفت و در دانشگاه پكن سخنراني‌هايي درباره موضوعات فلسفي كرد.

در سال 1950 جايزه ادبي نوبل را گرفت. او پيرو مكتب نئورئاليسم است كه با مذهب و متافيزيك مخالف است و در استدلالات خود روشي رياضي به كار مي‌برد.

راسل يكي از استادان منطق رياضي در عصر حاضر است. او درباره امكان استنباط رياضي از منطق با «وايتهد» هم‌عقيده است.

رنان


ژوزف ارنست رنان J.E.Renar فيلسوف معروف فرانسوي در سال 1823 چشم به جهان گشود. در ابتدا به درخواست والدين و خانواده‌اش قرار بود كه كشيش شود و بدين‌جهت او را به فرا گرفتن الهيات گماشتند و همين مطالعه او درباره مذهب و كتاب‌هاي آسماني باعث شد، كه دست از همه آنها شسته و تفسير كاتوليك‌ها را از انجيل در نمايد. بدين‌ترتيب در ابتداي زندگاني دست از مذهب شست و به دنبال نويسندگي، فلسفه و تاريخ رفت، به مطالعات خاورشناسي علاقه داشت و تاريخ را سرچشمه تجربه‌ها مي‌دانست.

رنان علم را در كمك به پيشرفت بشر برتر از دين مي‌داند. در سال 1863 كتاب «زندگاني مسيح» را منتشر كرد و بدينوسيله غوغايي در مجامع ديني بپا نمود. تحقيقات علمي و تاريخي و ارزش زيادي دارند و بيشتر نيز بر تشريح تاريخ اديان مختلف مخصوصاً يهودي تكيه مي‌كند. رنان در سال 1892 درگذشت.

مهمترين آثار او عبارتند از: «تاريخ ملت اسرائيل»، «آينده علم»، «زندگاني مسيح»، «اصول مسيحيت»، «مكالمات» و «درام‌هاي فلسفي».

روسو


ژان ژاك روسو Jean Jaegues Rousseau فيلسوف بزرگ فرانسوي به سال 1712 در ژنو از شهرهاي سويس كه مركز و كانون مذهب پروتستان است به جهان آمد. پدرش ساعت‌ساز و اصلاً فرانسوي و شخصي خوشگذران بود و نسبت به پرورش فرزند دلبستگي زيادي نداشت. مادرش كه زني حساس بود هنگام زادن او درگذشت. پرورش وي به دست عمه‌اش صورت گرفت.

از هشت تا ده سالگي در دهكده‌اي نزديك ژنو تربيت يافت و عشق به طبيعت كه از زيبايي زادگاه او ايجاد شده بود نيرو گرفت. تا شانزده سالگي بي‌مربي و سرپرست در سويس بسر برد، سپس به جهانگردي پرداخت.

مناظر فرح‌بخش ساووا كه گذرگاهش بود در وي تأثير فراوان نمود در اين مدت او براي گذران زندگي به نوكري و پست‌ترين خدمات اشتغال جست و سرانجام خود را به پاريس رسانيد. در سال 1750 وي رساله‌اي نوشت كه به زودي موجب شهرت وي شد. يكسال قبل از اين فرهنگستان ديژن اين موضوع را به مسابقه گذارده بود كه آيا پيشرفت دانش و هنر مايه تهذيب اخلاق است يا باعث تباهي آن.

روسو با بياني پر از صدق و صفا ظلم و فساد جامعه را معلول تمدن اعلام كرد و گوي سبقت را ربود. سه سال بعد در مسابقه ديگري كه فرهنگستان مذكور راجع‌به «منشاء عدم مساوات ميان بشر» ترتيب داد روسو فائق آمد و در مقاله‌اي كه در اين‌باره نوشت بسط تمدن را موجب عدم تساوي ذكر نمود. از اين پس روسو از پاريس بيرون آمده و در دهكده‌اي اقامت گزيد و در 1759 رمان معروف هلوئيز جديد را نوشت.

سه سال بعد كتاب قرارداد اجتماعي و كتاب مشهور خود راجع به آموزش و پرورش به نام اميل را انتشار داد كه موجب شورشي بزرگ در فرهنگ جهان شد.

از آثار ديگر او مي‌توان كشيش اهل ساووا، تفكرات تنهايي و اعتراف را نام برد. او به سال 1778 درگذشت و در جزيره كوچك پوپليه در وسط پارك ارمنويل مدفون گشت و در 1794 كنوانسيون با اتخاذ تصميمي استخوان‌هاي روسو را با تشريفات رسمي بپانتئون منتقل كرد.