|
سارتر
ژان پل سارتر J.P.Sartre به سال 1905 در پاريس به دنيا آمد و پس از گرفتن دانشنامه خود در دبيرستان‌هاي «لهارر» و «ليون» مشغول تدريس فلسفه شد.
در سال 1938 فعاليت مطبوعاتي خود را شروع كرد و كتابي تحت عنوان «تخيل» منتشر كرد. سال بعد وي مجموعه داستان‌هاي كوتاه را تحت عنوان «ديوار» و رماني به نام «تهوع» نگاشت كه باعث شهرت او شد.
در جنگ دوم جهاني وي توسط آلمان‌ها زنداني شد، ولي مدتي بعد آزاد گرديد. او پس از آزاديش نمايشنامه «مگس‌ها» را نوشت. از آثار ديگر او بايد كتاب‌هاي زير را نام برد: «هستي و نيستي»، «كلمات» و «نقادي عقل ديالكتيك» سارتر در سال 1964 برنده جايزه نوبل شد، ولي به دلايلي از قبول آن خودداري كرد.
فلسفه او اگزيستانسياليسم است و معتقد است، كه وجود مقدم بر جوهر مي‌باشد. آخرين اثر او نمايشنامه‌اي است به نام «زنان تروا».
سانتايانا
جورج سانتايانا G.Santayana به سال 1863 در مادريد پايتخت اسپانيا چشم به جهان گشود، در سال 1872 به آمريكا سفر كرد و در آنجا در دانشگاه «هاروارد» به تحصيل پرداخت. مدت‌ها در شهر بوستان با تنهايي و ناراحتي مي‌زيست و عاقبت در سال 1913 آمريكا را ترك گفت و به برلين براي مطالعه فلسفه يوناني رفت، پس از آن مدت‌ها در انگلستان در محضر درس جكسن در دانشگاه كمبريج به تحصيل و فرا گرفتن فلسفه اشتغال داشت.
«سانتايانا» يك ماترياليست به تمام معناست گرچه در عقايد به افلاطون متمايل است، ولي او را از شكاكان قرن بيستم مي‌دانند، او به جاودانگي عقل ايمان دارد و گرچه فيلسوفي است مادي اما تعريف كاملي از ماده كه مبناي عقيده‌اش باشد ندارد.
كتاب‌هاي معروف «سانتايانا» عبارتند از: «حيات عقل» و «احساس زيبايي».
|
