فلاسفه «ل»
گروه: مكاتب فلسفي

لارامي


پير دو لارامي به سال 1515 متولد شد. او نخستين كسي است كه به منطق ارسطو حمله كرد و در رد فلسفه ارسطو دو كتاب نوشت كه مطالعه‌اش از طرف پاپ تحريم گشت. او از فلاسفه بزرگي است كه افكار و عقايدش تأثير بسياري براي به وجود آمدن رنسانس كرد. لارامي به سال 1572 درگذشت.

لاك


جان لاك J.Locke به سال 1632 در نزديكي بريستول به دنيا آمد. پدرش وكيل دادگستري بود و از آزاديخواهان به‌شمار مي‌رفت. لاك در 20 سالگي وارد آكسفورد شد و مدتي به تحصيل فلسفه پرداخت، ولي به اين درس علاقه‌اي نشان نداد. سپس وارد دانشكده طب شد، ولي آن را به پايان نرساند. مطالعه آثار دكارت و گاسندي ذوق فلسفي او را بيدار كرد و درنتيجه خودش شروع به تحقيق درباره بعضي مسائل مهم فلسفي نمود.

علي‌رغم اينكه جان لاك مسلول بود و در طول عمر سرگردان مي‌گشت، معهذا هميشه درحال مطالعه و تحقيق بسر مي‌برد. كتاب مهم خود يعني درباره فهم انساني را موقعي نوشت كه بيش از 60 سال داشت. او در سال 1704 درگذشت.

لايب نيتس


گوتفريد ويلهلم فون لايب نيتس G.W.V.Leibniz به سال 1646 در لايپزيك متولد شد. حقوق، فلسفه و رياضيات را در دانشگاه ينا فرا گرفت. در سال 1672 يعني در 26 سالگي دكتراي حقوق خود را گرفت و به عنوان سفير آلمان به پاريس عزيمت كرد. مدتي كتابدار و مشاور درباري حاكم هانوور گرديد و اين مقام را تا زمان فوت حفظ كرد.

لايت نيتس متأهل نشد و موقع مرگ ثروت زيادي از خود بر جاي گذارد كه به برادرزاده‌اش رسيد. او حقيقت را واحد مي‌داند، ولي درعين‌حال مانند دكارت قائل به كثرت است و مي‌گويد حقيقت واحد به صورت اجزاء بسيار درآمده است. لايب نيتس اين اجزاء را موناد مي‌خواند كه همان اتم دموكريت است. منتهي اتم جانداري كه قوه خلاقه‌اش در درون خودش است.

لايب نيتس در سال 1716 درگذشت.