فلاسفه «ن»
گروه: مكاتب فلسفي

نيچه


فردريك ويلهلم نيچه F.W.Nietzche به سال 1844 در روكن واقع در لايپزيك به دنيا آمد. هنگامي كه پنج سال داشت پدرش بر اثر شكستگي جمجمه درگذشت. نيچه از چهار سالگي شروع به خواندن و نوشتن و در 12 سالگي شروع به سرودن شعر كرد.

او كه ابتدا در رشته الهيات تحصيل مي‌كرد به زودي از مسيحيت و علوم الهي روگردان گرديد. نيچه پس از پايان تحصيلاتش در مدرسه پفورتا در دانشگاه بن ولايپزيك مشغول تحصيل گرديد. در اين دانشگاه وي به فلسفه يوناني آشنا گرديد.

در 23 سالگي به خدمت نظام فرا خوانده شد، ولي ناگهان در ماه مارس 1868 تربيت نظامي او پايان يافت. بدين‌معني كه روزي روي زين افتاد و سينه‌اش مجروح شد، درنتيجه به عنوان پرستار در پشت جبهه گماشته شد.

از سال 1879 نيچه استاد فيلولوژي در دانشگاه بال بود و مريد و طرفدار شوپنهاور فيلسوف شهير آلمان. با واگنر آهنگساز آلماني دوستي نزدديك داشت ليكن بعدها گوشه انزوا گرفت و از همه دوستانش رويگردان شد.

در سال 1879 ناگهان سخت مريض شد و بالاخره در 25 اوت سال 1900 در اثر سكته مغزي درگذشت.

از آثار نيچه مي‌توان كتاب‌هاي زير را نام برد. اشياء انساني و خيلي هم انساني، افكار و حكم، مسافر و سايه‌اش، سپيده‌دم، دانايي بهجت‌افزا، چنين گفت زرتشت، مرد اين است، سرودها مذهبي به افتخار ديونوزوس و اراده معطوف به قدرت.