- موجودی: درحال حاضر موجود نمی باشد
- مدل: 138449 - 209/1
- وزن: 0.30kg
معصومیت و تجربه
نویسنده: مرتضی خسرو نژاد
ناشر: نشر مرکز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 282
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1389 - دوره چاپ: 3
مروری بر کتاب
درآمدی بر فلسفه ادبیات کودک
هدف کتاب حاضر کشف ماهیت ادبیات کودک واز آن طریق ، استقلال بخشیدن به « فلسفه ادبیات کودک » است . روش آن نه قیاسی - همچون روش رویکردهای ادبیات در تببین ادبیات کودک - بلکه روش استقرایی است و می کوشد با بررسی هدف و روش ادبیات کودک و نیز با گفتگو درباره موقعیت ، ویژگی ها و مسائل و هم فلسفه آن ، به ماهیت مستقل « فلسفه ادبیات کودک » اعتبار بخشد .
نظریه «معصومیت و تجربه» که از یافتههای اصلی این پژوهش استبرای نخستین بار در حد و معنای موجود آن مطرح میشود و کارایی آن در بررسی آثار شاعران کودک ایران و نیز افسانههای ایرانی به آزمون میرود. همچنین نظریه شناختشناسی تکوینی - رویکرد پیاژه به تبیین شناخت آدمی - برای نخستین بار در تاویل ادبیات کودک به کار گرفته شده است. انجام این کار در مورد افسانههای ایرانی ظرفیتهای شگرف این افسانهها را در هماهنگی با فرآیند و ساز و کار رشد شناخت کودک و نیز توان نظریه پیاژه را در تاویل و نقد ادبیات کودک آشکار ساخته است.
آیا فلسفه (نظریه)ی ادبیات کودک همچون معرفتی مستقل از فلسفه (نظریه)ی ادبیات می تواند وجود داشته باشد؟ پاسخ به این پرسش زمانی مثبت است که بتوانیم نشان دهیم ادبیات کودک تفاوتهایی مشخص در مقولاتی همچون "هدف" و "روش" با ادبیات بزرگسال دارد و نیز آشکار سازیم که دست کم برخی مسائلی که فلسفه ی ادبیات کودک با آن مواجه است و باید در حل آنها بکوشد با برخی مسائل که فلسفهی ادبیات با آن درگیر است متفاوت است.
تاکنون در میهن ما بیشتر رسم بر آن بوده است که در تبیین ادبیات کودک، به شیوهای قیاسی، از فلسفه (نظریه)ی ادبیات بهره گرفته شود. از این رو معمولاً مکاتب موجود در نظریه ی ادبی، همچون ساختارگرایی، روانکاوی، ساختزدایی، ...، خاستگاه اندیشه ی بسیاری از صاحبنظران و منتقدانی بوده است که به ادبیات کودک پرداختهاند. اما به نظر میرسد که این قیاس نمی تواند چیزی چندان تازه در باره ی پدیده ی مورد بررسی به ما بگوید و در بهترین حالت یافته های پیشین را بر مواردی تازه تعمیم می دهد. ادبیات گرایی، گونهای تازه از اقتدارگرایی بزرگسالان است که اینک پس از ایدئولوژی گرایی و آموزش گرایی بر نظریه و نقد ادبیات کودک سایه افکندهاست. پس بزرگترین معضل بر سر راه بحث های نظری مربوط به ادبیات کودک معضلی روش شناختی است.