راهنمای ادبیات فارسی ؛ گالینگور

 راهنمای ادبیات فارسی

نویسنده: زهرا خانلری
ناشر: ابن سینا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 430
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1341 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب

در ادبیات فارسی مخصوصا در شعر،غالبا به نکاتی برمی خوریم،که اشاره به واقعه ای تاریخی یا داستانی است،و شاعر از آن واقعه با اشاره به شخص یا داستان به تمثیل و استعاره یاد کرده است،و دریافتن لطف شعر و غرض شاعر جز با دانستن آن داستان یا اشخاص میسر نیست.گذشته از این در شعر فارسی همیشه به علوم مختلف از نجوم و منطق و عرفان و اصطلاحات ادبی اشاره شده است،و درک مفهوم شعر محتاج آشنایی با این اصطلاحات است. 

 این کتاب برای رفع اینگونه نیازها تالیف شده است،تا هر خواننده ای به آسانی بتواند موضوع اشکال یا ابهام را در آن بیابد و به مختصرترین عبارتی از نکته ی مقصود مطلع شود و راهنمایی باشد برای آنهایی که با ادبیات فارسی سروکار دارند،تا از آن به عنوان مددی برای حافظه استفاده کنند.

زهرا کیا در سال ۱۲۹۴ شمسی در تهران متولد شد. پدرش هادی کیانوری نوه شیخ فضل‌الله نوری و مادرش عصمت الحاجیه بروجردی بودند.زهرا کیا تحصیلات ابتدائی را در مدرسه ناموس انجام داد که مهمرترین مدرسه دخترانه آن زمان بود و خیلی از کسانی که به آن مدرسه راه یافتند از زنان تحصیل کرده ایران گردیدند.زهرا کیا که از شاگردان برجسته مدرسه ناموس بود به دانشسرای‌ عالی راه یافت و سپس وارد دانشکده ادبیات شد و در سال ۱۳۱۸ در دوره دکتری ادبیات پذیرفته شد و با پرویز خانلری همدرس بود.

زهرا کیا از نخستین بانوانی است که در داخل کشور درجه دکتری ادبیات گرفت و رساله دکتری خود را تحت عنوان «سبک ادبی کتاب‌های تاریخی ایران» زیر نظر ملک‌الشعرای بهار به اتمام رسانید که با درجه خوب از تصویب گذرانیده و سپس به تدریس در مدارس کشور پرداخت؛ و دبیر ادبیات دبیرستان نوربخش شد که از مهم‌ترین مدارس دخترانه کشور بود.

دکتر زهرا خانلری با گذرانیدن امتحان دانشیاری به تدریس در دانشگاه پرداخت و به مقام استادی دانشگاه رسید و سالیان دراز در دانشگاه تدریس می‌کرد. پرویز خانلری در سال ۱۳۲۰ هنگامی که در دانشکده ادبیات به تحصیل پرداخته بود با زهرا کیا از خانواده‌های سرشناس نور مازندران آشنا شد و این آشنایی به ازدواج رسید.

خانلری در این باره چنین نوشته‌است : "ضمن تحصیل در دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی با دختری که هم درسم بود آشنا شدم که او را آراسته به صفاتی دیدم که من می‌خواستم و می‌پسندیدم و ارتباط ما به همسری کشید. همسرم در طی زندگی از هر جهت یار و غمخوار من بود، چنانکه اکنون نیز هست. او هم مانند من با کتاب سر و کار داشت و نویسنده بود و چند کتاب مهم ادبی تالیف کرده‌است. اگر آسایشی در طی عمر داشته‌ام مدیون مهربانی‌های اوست. او بود که مرا به تالیف بعضی از آثارم وا داشت و همه عمر شکرگزار او هستم".