|
هرگاه به كسي كاري دشوار و بي‌موقع رجوع كنند كه انجام آن مستلزم تحمل زحمت بي‌مزد هم باشد آن شخص اين مثل را به زبان مي‌آورد.
در زمان قديم كدخدايي بود و نوكري داشت به اسم «گنجي» يكي از شب‌هاي سرد زمستان و ماه رمضان، دم دماي سحر كدخدا هوس هماغوشي با حلال و همسر خود كرد. زنش گفت: «وقت نمانده، داره سحر ميشه؛ آب هم براي غسل و طهارت نداريم»
كدخدا گفت: «گنجي آب مياره» گنجي كه پشت در خانه خوابيده بود اما از سرما خوابش نبرده بود گفت: «گنجي مرد آب بيار نيست!»
|
