|
محقق معاصر آقاي علينقلي بهروزي ضمن نامه محبت آميزي راجع به ريشه تاريخي سلام و صلوات نظر و عقيده ديگري اظهار داشته اند كه عينا درج مي گردد:
«... از قرنها پيش هر گاه كسي به مكه و يا يكي از اعتاب مقدسه مشرف ,مي شد- و اين توفيق عظيمي بود- وقتي كه به شهر خودش برمي گشت بيرون شهر اقامت مي كرد ويا قبلا به خانوا ده خود روز ورود خويش را خبر مي داد و لذا عده زيادي از اقوام و اقارب و دوستان و حتي اهل محل به پيشواز او مي رفتند. در شهرها كساني بودند كه آنها را چاوش مي ناميدند. يكي از اين چاوشها را هم با خود مي بردند. اين چاوش از همانجا شروع مي كرد به اشعار مذهبي با صداي بلند و آواز خواندن.
بعد از هر بيت مردمي كه با او بودند صلوات مي فرستادند. اين جمعيت با چاوش زائر را جلو انداخته تا خانه اش او را با سلام و صلوات مي بردند. اين ضرب المثل با سلام و صلوات از اين رسم پسنديده كه هنوزهم در روستاها و بعضي شهركها رواج دارد گرفته شده است.»
|
|
