اين عبارت مثلي از نظر معني و مفهوم استعاره اي با ضرب المثل معروف گنه كرد در بلخ آهنگري مترادف است . مورد استفاده و استعمال آن هنگامي است كه قادر زورمندي مرتكب جرم شود ولي ضعيف ناتواني را مورد مواخذه قرار دهند و از او ديت جرم بستانند . اما ريشه تاريخي آن : كريمخان زند سرسلسله دودمان زنديه مردي تنومند و قوي هيكل بود « شبها مجلس عيش مي آراست و شراب مي خورد و اندك مي خوابيد » همين افراط در شرابخواري و شب بيداريها آن هم در سنين كهولت موجب شد كه غالباً اعتدال مزاج را از دست دهد و ضعف و بيماري بر او مستولي شود . از قضا روزي بيمار شد و پزشك مخصوص را كه لقب حكيم باشي داشت بر بالينش حاضر كردند . حكيم باشي چون پادشاه را معاينه كرد بيماري را ناشي از امتلاي معده تشخيص داد و بر طبق معمول و امكانات آن عصرو زمان براي مريض يعني پادشاه زند اماله تجويز كرد . اماله ظاهراً وسيله اي بود براي تنقيه و لينت مزاج بود كه در ادوار گذشته علي الاكثر درباره اطفال پرخور و شكمباره بخصوص آنهايي كه غذاها و تنقلات ناجور مي خوردند به كار ميرفت . اماله آلتي به شكل قيف و دنباله آن دراز و نوكش كج است كه بدان وسيله مايعات و داروهاي آبكي را از پايين داخل امعاء و احشاء مي كنند تا روده ها پاك شود و يبوست مزاج و هرگونه انتلاي معده مرتفع گردد .
|