|
بشر نه تنها جايز الخطاست بلكه واجب الخطاست !! و از اين رو بسياري از اعمال و رفتار آدمي كه ناشي از اشتباه يا علت جهالت و جواني باشد قابل عفو و بخشايش است ولي بعضيها كه لذت عفو را نچشيده اند در انتقام و كينه توزي چنان يكدنده و مقاوم هستند كه به هيچ وجه حاضر نمي شوند ذره اي ازانتقامجويي خارج شوند و قلم عفوو اغماض بر جريده جرايم و خطايا بكشند .
كينه توزي اين گونه افراد لجوج و يكدنده درعرف اصطلاح به كينه شتري تعبيرشده است و در مقام كينه هاي پي گير به آن استشهاد مي كنند . به طوري كه تاكنون از لطف علماي حيوان شناسي مطالعه و تحقيق به عمل آمده شتر مهربانترين و قانعترين حيوانات جهان شناخته شده است طاقت و توانايي اين حيوان باركش در برابر تشنگي و گرسنگي آن هم در بيابانهاي بي كران و ريگزارهاي سوزان واقعاً عجيب و شگفت انگيز است .
نكته بسيار شايان توجه در موضوع شتر آن است كه اين حيوان را شيوه راه رفتن مي آموزند و قدوم آن را با صدايي آهنگ دار و موزون هدايت مي كنند . شتر گامهاي خود را با آهنگ نغمه منظم مي كند و مطابق وزن صدا آرام يا تند حركت مي كند و نيز هنگامي كه نمي خواهند در يك مسافت فوق العاده طولاني او را راه ببرند ساربانان آهنگ مطلوب حيوان را ترنم مي كنند .
در عربستان شتر نر را لوك و شتر ماده را ناقه مي گويند ولي در كوير ايران به ويژه در اطراف كاشان شتر نر را لوك و شتر ماده را ارونه و همچنين نوزاد ماده را مجي و نوزاد نر را هاشي مي خوانند .
كينه شتري كينه پي گيري است كه تاكنون سابقه نشان نداده كه پذيرايي و ملاطفت مجدد ساربان بتواند آن را تعديل نمايد . شتر خشمگين همواره منتظر فرصت مناسب است كه انتقامش را از ساربان متجاوز بگيرد . عجب در اين است كه شتر مست و ديوانه به ساربان مورد نظر هنگامي كه در جمع قرار دارد هرگز حمله نمي كند . فقط نگاه خشم آلودش را كه شراره انتقام از آن مي بارد به چشمان آن ساربان مي اندازد و با دهان كف آلود پياپي نعره هاي چندش آور و هولناك سر مي دهد زيرا لوك كينه توز در عين مستي و ديوانگي خوب احساس مي كند كه اگر در ميان جمع به سارباني كه اذيتش كرده حمله كند سايرين با چوب و چماق به جانش مي افتند .
واي به روزي كه شتر مست و كينه توز آن فرصت مناسب را به چنگ آورد و ساربان مورد نظر را يكه و تنها در بيابان گير بياورد . البته ساربانان براي اين طور مواقع راه چاره و علاجي انديشيدند كه به لياقت و زرنگي آنان بستگي دارد . وقتي ساربان در بيابان مورد حمله لوك خشمگين قرار گرفت راه نجاتش اين است كه در حال فرار از شتر، لباسهايش را يكايك درآورد و به پشت سرش بيندازد . در اينجاست كه شتر گول مي خورد و به جاي ساربان كه در حال فرار است لباسي را كه جلويش افتاده به دندان مي گيرد و تنه سنگين خود را روي آن مي مالد .
سپس مجدداً با لنگهاي درازش به تعقيب ساربان مي پردازد و خود را به او مي رساند . ساربان يك تكه ديگر از لباسهايش را مي اندازد و خلاصه به اين ترتيب تا آخرين تكه لباس خود را بيرون آورده در حال فرار جلوي شتر انتقامجو مي اندازد . چنانچه تا زماني كه لباسهايش تمام شد توانست خود را به آبادي يا پناهگاهي برساند بدون شك نجات خواهد يافت و گرنه مرگش حتمي است آن هم چه مرگ فجيع و دلخراشي .
|
