آنچه چخوف را از ساير نويسندگان روسي متمايز مي كند تسلطش بر روح و روان انسان است هر چند چخوف را استاد سبك هاي تراژدي و طنز مي دانند ولي ادبيات و انديشه هاي او پر شاخه و چند سويه است و به همين دليل هنوز زنده است چرا كه قابليت هاي متنوع و مختلفش را در طول زمان به نمايش مي گذارد.
شخصيت هاي كه چخوف در داستان هايش استفاده كرده است سه قسم مي باشند:
1). انسانهايي كه ذاتي روستايي دارند ، كه شامل فئودالها و موژيك هاي ابله هستند و از ذاتي حراف و پرگو و فانتزي بر خوردارند ذلتي كه با پيشرفت و گسترش شهرهايي مانند مسكو و سن پطرز بورگ، دچار وضعيت تراژديكي شده است.
2). راويان و قهرماناني كه فرد گرا هستند ، اين روايان كه در داستانهاي چخوف وجود دارند از معدود شخصيت هايي هستند كه مي توانند در پهنه و طول داستان حركت كنند، افرادي مانند پزشكان و دانشمندان كه وضعيت حقارت بار پيرامون خود را درك مي كنند ولي تنها به نظاره آن نشسته اند يعني درست در نقطه مقابل انديشه اخلاقي تولستوي.
3). شخصيت هايي كه طبقه متوسط و پائين دست شهري را نمايش مي دهند چخوف كه در اين عرصه به ميراث نيكلاي گوگول توجه داشته است ، فرم و ساختاري براي اين تصوير ساخته است كه تا به امروز برداشت ها و تفاسير مختلف و حتي متضادي را در پي داشته است.
|