|
در تمام قوانين موضوعه عالم كيفر و مجازات به تناسب جرم در نظر گرفته شده است.
موازين اخلاقي به اين اندازه هم قناعت نكرده لذت عفو و اغماض را بر شهد شرنگ آلود كيفر و انتقام ترجيح مي دهد ولي در اين ميان افرادي هستند كه در انتقام و خيره كشي حد و اندازه نمي شناسند و نسبت به مخالفان و دشمنان خويش كمال قساوت و بي رحمي را نشان مي دهند.
اين گونه افراد درنده خوي ديوسيرت اگر مرد باشند به چنگيز و آتيلا و چنانچه زن باشند آنها را به هند جگرخوار تشيبه و تمثيل مي كنند. در اواخر سال دوم هجرت به حضرت رسول اكرم (ص) خبر رسيد كه يك كاروان بزرگ مركب از دوهزار نفر شتر كه پنجاه هزار دينار كالا حمل مي كند و قافله سالار آن ابوسفيان است از شام به سرزمين مدينه نزديك مي شود تا از آن طريق به مكه برود. براي توصيف عظمت اين كاروان همين بس كه تمام خانواده هاي مكه در آن ذي نفع بوده اند و چون اطلاع حاصل كردند كه مسلمين قصد دارند به كاروان حمله كنند در ظرف چند ساعت نهصد و پنجاه مرد و هفتصد نفر شتر و يكصد راس اسب براي دفاع از كاروان و دفع حمله مسلمين آماده گرديد و دويست و پنجاه هزار درهم پول نقد براي هزينه جنگ جمع آوري شد. نيروي سيصد و سيزده نفري محمد (ص) كه بيش از هفتاد شتر و دو اسب نداشتند روز هفدهم ماه رمضان در وادي بدر واقع در بيست كيلومتري جنوب غربي مدينه به انتظار كاروان مكه اردو زد ولي ابوسفيان به وسيله جاسوسانش از قصد حمله محمد (ص) اطلاع يافت و مسير خود را تغيير داده از راه دورتر كاروان را به مكه برد.
|
