|
گياهخوارى با تاريخ پيدايش انسان بر روى كره زمين آغاز شده است. انسان هاى اوليه در جنگل هاى گرمسيرى زندگى مى كردند و خوراك آنها ميوه درختان بود، اما به علت پيشامدهاى ناگهانى مانند زمين لرزه، سيل وغيره به نواحى ديگر كوچ كردند و به تناسب تغييرات آب و هوايى و كمياب شدن ميوه ها و به علت گرسنگى، مجبور شدند از گوشت جانورانى كه براى دفاع از خود مى كشتند، بخورند و به مرور پس از كشف آتش اين عادت را حفظ كردند. گياهخوارى عملاً به حذف گوشت يا برخى مواد غذايى با منشأ حيوانى، بسته به درجه گياهخوار بودن از رژيم غذايى، اطلاق مى شود. انواع متفاوتى از گياهخوارى وجود دارد كه هر يك منافع و البته مشكلات مربوط به خود را دارند. اولين نوع از سه روش عمده آن، رايج ترين آنها روش اوو - لاكتو (ovo-lacto) است. اين گياهخواران هيچ گونه گوشتى اعم از گوشت قرمز، ماكيان و غذاهاى دريايى نمى خورند، اما تخم مرغ و محصولات لبنى را مصرف مى كنند. گروه دوم به لاكتو (lacto) معروفند. اين گروه گياهخواران گوشت و تخم مرغ نمى خورند، اما لبنيات را در برنامه غذايى خود دارند. آخرين گروه با سخت ترين رژيم غذايى وگان (vegans) هستند. گياهخواران وگان، گوشت، تخم مرغ، لبنيات، غذاهاى حاوى محصولات جانبى حيوانى و حتى عسل نيز نمى خورند. اين گروه حتى از محصولات چرمى، پشمى، پوستى، ابريشمى يا هرگونه محصول به دست آمده از حيوانات استفاده نمى كنند. علاوه بر اين افرادى هستند كه ترجيح مى دهند گوشت قرمز نخورند، اما از گوشت ماكيان و غذاهاى دريايى استفاده كنند، از جمله گروهى به نام نيمه گياهخواران كه محصولات لبنى، تخم مرغ، مرغ و ماهى مصرف مى كنند، اما هيچ نوع گوشت ديگرى نمى خورند. گروه ديگرى هم به نام «پسكو» وجود دارند كه از فرآورده هاى لبنى، تخم مرغ و ماهى تغذيه كرده ، اما از انواع ديگر گوشت پرهيز مى كنند. برخى گياهخواران رژيم ميوه خوارى دارند كه در واقع نوعى رژيم وگان است و در آن مصرف غذاهاى پخته به حداقل مى رسد. در اين رژيم بيشتر از ميوه هاى خام، خيار، گوجه و نيز از دانه ها استفاده مى شود. اين گروه فقط آن دسته از خوراكى هاى گياهى را انتخاب مى كنند كه چيدن آنها منجر به مرگ گياه نشود. جوانه خواران نيز در ميان اين گروه ديده مى شوند كه عمدتاً از جوانه ها، دانه ها و برنج تغذيه مى كنند.
|
