تقسيم عادلانه مسئوليت در خانواده
گروه: روانشناسي عمومي
نویسنده: على حسينى

يكى از مباحث بسيار با ارزش و قابل طرح در كانون خانواده موضوع عدالت است.
آيا شما عميقاً به اين باور رسيده ايد كه در فضاى خانوادگى تان عدالت برقرار است شما به عنوان مرد و يا زن چه وظايفى را بر عهده داريد فرزندان چه نقش هايى را بايد ايفا كنند و مهم تر اين كه آيا همه شما در مجموعه اى به نام خانه و خانواده به وظايف خود عمل مى كنيد و يا اين كه بخشى از وظايف ديگر اعضا را هم بر عهده گرفته ايد يك شهروند تهرانى در اين باره مى گويد: «هر يك از افراد خانواده بايد به درستى محدوده وظايف، اختيارات و محدوده عملكرد خود را بشناسند.

وى در ادامه مى گويد: «بسيارى از مشكلات خانواده هاى ما از آنجايى ناشى مى شود كه دور هم جمع نمى شوند و در مورد وظايف و نوع ارتباطشان با هم حرف نمى زنند. گاه از سر دلسوزى كودكانمان را از انجام وظايف منع مى كنيم، مثلاً اتاقش را مرتب مى كنيم، كيف مدرسه اش را جمع و جور مى كنيم و.‎/‎/ به اين بهانه كه حواسش جمع باشد و درس بخواند غافل از اين كه ناخودآگاه داريم در خانه خود ناعدالتى را پرورش مى دهيم. آن كودك وقتى بزرگ شد، وظايف خودش را هم نخواهد شناخت و به ديگران ظلم خواهد كرد.»

بنابراين فكر نمى كنم ظلمى شده باشد، به علاوه اين كه همسر برادرم هم در نوع خود انسان فداكارى بود و هست. او هم هيچ وقت محبت خودش را از مادرم دريغ نمى كرد. اين را هم بگويم كه ما فقط يك خواهر داريم كه همان اوايل ازدواج شهرستان را ترك كرد و همسر برادرم به خوبى اين كمبود را براى ما جبران كرد.» وقتى از ايثار و فداكارى حرف مى زنيم در واقع از مفاهيمى مى گوييم كه فراتر از وظايف و حتى گاه از ديد ناظران فراتر از ظرفيت هاى وجودى ما است، اما رشد و نمود عينى اين مفهوم بزرگ و متعالى در نهاد خانواده از بسيارى از نارسايى هاى اخلاقى جلوگيرى خواهد كرد. فرد حتى گاه موقعيت هايى را به دليل پايبندى بر ايثار خود از دست مى دهد، اما به زودى پاداش آن را خواهد ديد.