|
* تعريف و تمجيد، كودكشان را پر مدعا و از خود راضى خواهد كرد.
* فقط زمانى بايد از كودك تعريف كرد كه كارى برجسته و دور از انتظار انجام داده باشد.
* رفتار و كار «عادى»، شايسته اظهارنظر خاصى نيست.
* پيش از آنكه بابت يك تكليف، از كودك تعريف و تحسينى به عمل آيد، او بايد در بعضى از حوزه هاى مورد نظر والدين نيز موفق شود، در غير اين صورت ممكن است تصور كند كه همه چيز رضايتبخش است و زمانى كه «لازم است» به اصلاح برخى از عملكردهاى خود بپردازد، كوتاهى كند.خود پدر و مادر با فراهم آوردن امكانات و اعمال انضباطى مؤثر، مسئول موفقيت كودك بوده اند.
10 اصل براى تشويق سازنده با اين همه تحسين كردن كودكان، هميشه تأثير مطلوب ندارد، هنگامى كه كودكان اعتقاد بسيار اندكى به خودشان داشته باشند، هر اظهارنظر مثبتى را درباره خود، به سختى مى پذيرند، تعريف و تمجيد را باور نمى كنند و حالت دفاعى آنان به اندازه اى نيرومند است كه به خودشان اجازه نمى دهند «فريب» چيزهايى را بخورند كه به نظرشان نوعى تملق نابجا و نامربوط محسوب مى شود. برهمين اساس اصول دهگانه اى را براى تحسين و تمجيد سازنده عنوان مى كنند: ۱- كردار و عملكرد او را مورد تحسين قرار دهيد نه خودش را.كودكان نياز دارند كه به خاطر همان چيزى كه هستند، صرف نظر از آنچه مى توانند انجام دهند، مورد تأييد و پذيرش قرار گيرند، اگر والدين تنها زمانى كه كودكشان استعداد و شايستگى ويژه اى از خود نشان مى دهد او را قبول و تأييد كنند، آنگاه رسيدن به كمال براى كودك به كارى يكنواخت و كسل كننده تبديل مى شود. ۲- فرايند (سعى و تلاش) را مورد تحسين قرار دهيد نه محصول كارش را. وقتى كودكان كوچك هستند، فرآيند آزمودن براى آنها حياتى و بسيار مهم است. آنان نمى توانند به طور كامل و شايسته بنويسند، نقاشى كنند يا رياضيات را درك كنند. در آغاز كار، آنچه توليد مى كنند، كمتر از فرايند يادگيرى اهميت دارد، اما بعدها نتيجه كارشان هم اهميت پيدا خواهد كرد. انتقاد سازنده راه پيش رفتن را به كودك نشان مى دهد و تلاش هايى را كه كودك تا آن نقطه به عمل آورده، مورد تقدير و تمجيد قرار مى دهد. ۳- عملكرد مشخصى را مورد تمجيد قرار دهيد.با ذكر جزئيات شرح دهيد كجاى كارى كه كودك انجام داده خوشحال كننده است، به طورى كه كودك بداند چه كارى را به طرز صحيح انجام نداده است و دوباره چه كار بايد كند.
|
