« گزيده اي از انديشه ها و احساسات با شكوه » ۲۸
گروه: جان كلام

جبران خليل جبران:

بهترين بخشي را در هر فرد جست وجو كن و اين را به او بگو. همه ما به چنين محركي نيازمنديم، هر بار كه از كار من ستايش مي شود، فروتن تر مي گردم چون احساس ناديده گرفته شدن يا ناخوشايند بودن نمي كنم. نگريستن به عظمت همسايه ات را بياموز و عظمت خودت را نيز بنگر. ***

گامپوپا:

هرجا وابستگي هست پيوستن به آن بدبختي بسيار به بار مي آورد. ***

ديوان شمس تبريزي:

درست از همان دمي كه پاي به جهان هستي نهاديد، پيش پاهاتان نردباني نهاده شد كه بتوانيد بگريزيد. ***

سري رامانا مهاراشي:

«خويشكاري شما آن است كه باشيد، نه آنكه اين يا آن باشيد». ***

ميلارپا:

همگي دنباله جويي هاي دنيوي پاياني ناگزير و دوري ناپذير دارند، كه همانا اندوه است. به دست آوردن ها به پراكندگي مي انجامند، ساختمان ها به ويراني، ديدارها به جدايي، زاينده شدن ها به مرگ. ***

سوامي برهمانا ندا: دنيا چنان ساخته شده كه اگر از شادكامي هايش بهره بريد، بايست رنج هايش را هم تاب آوريد. خوشتان بيايد يا نيايد، نمي توانيد از اين دو يكي را بي ديگري داشته باشيد. ***

اشو:

هميشه به خاطر داشته باش هرگاه به قله رسيدي، همزمان دره اي عميق نيز در كنارش دهان باز خواهد كرد. اگر مي خواهي به بهشت دست پيدا كني، ريشه هاي تو بايد در خود جهنم پا بگيرند. ***