ضيا موحد :
پرنده بهاري
چه بيقرارت كرده اند اين روزها
به بالهايت مي نگري
به رنگ پرهايت
و آفتاب پر از سبزه مي شود
پر از بنفشه
پر از پرواز
سپيده دم كه به سردي از راه مي رسد
چه پر ترانه
به پيشبازش مي روي
چه عاشقانه كنارش مي نشيني
پر آوازش مي كني
و پا به پايش از بام تا ايوان مي دوي
پرنده بهاري
چه كودكانه گذر مي كني
و روزها تنه ات مي زنند. ***
|