« گزيده اي از انديشه ها و احساسات با شكوه » ۳۲
گروه: جان كلام

ضيا موحد :

پرنده بهاري

چه بيقرارت كرده اند اين روزها

به بالهايت مي نگري

به رنگ پرهايت

و آفتاب پر از سبزه مي شود

پر از بنفشه

پر از پرواز

سپيده دم كه به سردي از راه مي رسد

چه پر ترانه

به پيشبازش مي روي

چه عاشقانه كنارش مي نشيني

پر آوازش مي كني

و پا به پايش از بام تا ايوان مي دوي

پرنده بهاري

چه كودكانه گذر مي كني

و روزها تنه ات مي زنند. ***

شهريار قنبري:


چه با شكوه كودكي،

زندگي عروسكي،

خنده هاي يواشكي،

گريه هاي دروغكي،

چه با شكوه كودكي. ***

رضاچاييچي :


طنابها مي آورم

گره ها مي زنم

و بار ديگر دلو را مي اندازم

درون چاه

من تشنه آبهاي زلال خويشتنم. ***