|
توده اي ارغواني ، پيچان و رقصان به دور خود ، در گورهاي تازه كنده شده ، روي كفن هاي تازه بافته شده ، مي خزيد و سكوت تاريك را با ولوله ي خود پُر مي كرد. پيچش شور آور ارغواني ها ، عروسي مجللي را مي مانست كه مهمان ها مست كرده بودند و ديوانه وار مي رقصيدند و از فرط خوشي به هم تنه مي زدند. انگار هيچوقت آنقدر خوش نبودند. انگار هيچوقت آنقدر نرقصيده بودند. انگار مست ...
|
