|
اين روزها كتابي تازه با نام عرفان جمالي (زيبايي پرستي ايراني در انديشه هاي عين القضات، روزبهان، ابن عربي، ابن سبعين و حافظ) به بازار آمده كه نويسنده ي آن علي اكبر افراسياب پور داراي دكتراي عرفان و مدير مسوول و سردبير مجله ي علمي – پژوهشي عرفان است و توسط انتشارات ترفند به چاپ رسيده است. (192 ص. چاپ نخست 1386)
عرفان با استقبال جهاني مواجه گرديده و در دو سال گذشته پرفروش ترين كتاب شعر آمريكا، كتاب مثنوي بوده است. جهان در هزاره ي نو، بيش از هر چيز به عرفان، عشق، زيبايي، فلسفه و انديشه هاي نويني نياز دارد كه از طريق آنها طرحي نو در افكنده و بر بحران هاي مادي و معنويِ موجود فايق آيد. انسان امروز اسير زنجيرهاي خود ساخته اي شده كه از آنها به تنگ آمده و به هر ريسماني چنگ مي زند تا از اين مرحله ي خطرناك نجات يابد و بتواند كره ي زمين را به ويژه در بخش زندگي گياهي، حيواني و انساني از آسيب هاي جدّي برهاند.
در چنين شرايطي بهترين گزينه «عرفان» است زيرا از چنان نقاط قوّتي برخوردار است كه مي تواند بحران هاي امروز را مهار سازد و از چنان فلسفه اي قدرتمند برخوردار است كه مي تواند روح كنجكاو بشر را سيراب نمايد. يكي از برجستگي هاي عرفان كثرت گرايي يا پلوراليسم است كه به همه ي عقايد و مذاهب احترام مي گذارد و با هيچ عقيده اي دعوا ندارد. حتّي چون مولوي مثال مي آورد كه اگر فيل را در تاريك خانه كنند هركسي بخشي از حقيقت را لمس خواهد كرد و همه ي حقيقت در اختيار انسان قرار نمي گيرد.
همچنين عرفان در عشق ورزي به همه چيز است و انسان را از زندگي راضي و خشنود مي سازد و فلسفه ي خوشبيني را ترويج مي دهد، به گفته ي سعدي:
به جهان خرّم از آنم كه جهان خرّم از اوست
عاشقم بر همه عالم كه همه عالم از اوست
با اين نگاه زيبا عارف به همه چيز عشق مي ورزد و عرفان داروي مبارزه با پوچ گرايي، افسردگي و بدبيني است. ديگر اين كه در عرفان « صلح كلّ» برقرار است يعني عرفان ما را به صلح و آشتي با همه ي موجودات جهان فرا مي خواند.
|
