|
از آنجا كه انسان جزئي از طبيعت است بطور مسلم براي هر بيماري ، طبيعت گياه مداواي آن را عرضه كرده است. انسان هر چه به طبيعت نزديكتر شود، سالم‌تر است و بيشتر عمر مي‌كند.
به همين دليل انسان هرچه به طبيعت روي آورد و از نعمات آن بيشتر بهره مي‌برد، جهت درمان بيماري خود سريع‌تر ، بهتر و مطمئن‌تر درمان مي‌شود. بايد گفت كه انسان تنها با داروهاي شيميايي مداوا نمي‌شود. همه عوامل طبيعي نقش درمان و دارو نهايتا نقش پيشگيري را در برابر بيماريها دارند. وجود گياهان دارويي در طبيعت يكي از نعمتهاي بزرگ الهي است.
تاريخچه استفاده انسان از گياهان دارويي سابقه درمان بيماريها با گياهان دارويي به قدمت تاريخ زيست انسان بر روي كره زمين است. انسان به حكم تجربه ، علم و انديشه جانوران بنا به مقتضيات خود در طول عمر حيات در كره زمين به كمك گياهان دارويي خود را مداوا كرده و مي‌كنند. گياهان دارويي در باغ خدا مي‌رويند. در دشتها ، مراتع وسيع ، جنگلها و ... پيدا مي‌شوند. بدست كسي كاشته نشده و به همت كسي هم آبياري نشده است. هزاران سال است كه بدين منوال در چرخه حيات بوده و طبيعت را آرايش مي‌دهند. رابطه گياهان دارويي و بيماري هر خاكي و هر آب و هوايي ، بستر انواع از گياهان دارويي است. بنابراين همه چيز در همه جا نمي‌رويد و حكمت خلقت در اين است كه هر جا بيماري هست، قطعا نوع گياه دارويي آن نيز يافت مي‌شود. از طرفي همه گياهان داويي در يك فصل خاص نمي‌رويند. هنوز كسي رابطه بين شيوع بيماري در يك فصل يا يك زمان و وفور گياهان دارويي آن فصل را جستجو نكرده است، ولي مي‌دانيم كه بسياري از بيماريها در فصل خاص شيوع پيدا مي‌كنند و بعضي از گياهان دارويي شناخته شده و ناشناخته نيز در همان فصل به وفور يافت مي‌شوند.
|
