كتابخانه هاى ديجيتالى
گروه: مقالات عمومي
نویسنده: مترجم : مريم صابرى

كتابخانه هاى ديجيتالى ماندگار شده اند و تغيير كتابخانه ها از شكل سنتى به ديجيتالى اجتناب ناپذير است. توسعه سيستم ها و بدست آمدن مهارتهاى مديريتى به دقت و توجه كافى نياز دارد. تا وقتى كه ما نتوانيم به فاصله تكنولوژيكى كه بين كشورهاى در حال توسعه و توسعه يافته وجود دارد غلبه كنيم؛ جهانى شدن مفهوم« ديجيتالى»امكان پذير نمى باشد.كتابخانه ديجيتالى به فضاى كمى نياز دارد و داده ها با جست وجوى آسان از طريق شبكه هاى ارتباطى در دسترس هر كسى در هر كجاى دنيا قرار مى گيرند. كتابخانه ديجيتالى يك وجود انتزاعى نيست و با منابع و مجموعه هاى زيادى در ارتباط مى باشد.
با ظهور كتابخانه هاى ديجيتالى، تخصص و حرفه كتابدارى در حال تحول مى باشد. كتابداران و كارمندان كتابخانه ها بايستى خود را براى انتقال از دوران مديريت علمى به دوران مديريت سيستم ها آماده كنند. براى غلبه بر تهديد ويروسهاى كامپيوترى و استفاده غيرمجاز از آثار و منابع، اقداماتى مورد نياز است. درباره نيل به رشد«خود جوش» در زمينه كتابخانه هاى ديجيتالى به قدر كافى تأمل نشده است. بنابراين لازم است براى نگهدارى و حفاظت از كتابخانه هاى ديجيتالى راههاى جديدى را براى تأمين بودجه جست وجو كنيم بخصوص اينكه سرمايه گذاريهاى اوليه در زمينه كتابخانه هاى ديجيتالى در سطح بالايى باشند. تعريف: منظور ما از واژه «كتابخانه»چيست و چه فرقى با« كتابخانه ديجيتالى»دارد؟ به طور سنتى كتابخانه محلى است كه در آن كتابها، نسخه هاى خطى، صفحات موسيقى يا ساير متون و مواد زيبا شناختى براى استفاده - و نه براى فروش - نگهدارى مى شوند. در واقع كتابخانه مؤسسه اى است كه براى مجموعه سازى و امانت كتاب به وجود آمده است و افراد امكان استفاده از تسهيلات آن را دارند.
در حالى كه يك كتابخانه ديجيتالى بر پايه سيستم كامپيوترى مى باشد كه به گرد آورى، ذخيره سازى، سازماندهى، جست وجو و توزيع مواد ديجيتالى براى دسترسى كاربر نهايى مى پردازد. كتابخانه ديجيتالى فقط مجموعه اى از مواد الكترونيكى نمى باشد بلكه شامل يك واسطه مرورگر و احتمالاً فضا و جامعه مجازى نيز مى باشد. كتابخانه ديجيتالى به فضاى كمى نياز دارد و داده ها با جست وجوى آسان از طريق شبكه هاى ارتباطى در دسترس هر كسى در هر كجاى دنيا قرار مى گيرند. كتابخانه ديجيتالى يك وجود انتزاعى نيست و با منابع و مجموعه هاى زيادى در ارتباط مى باشد. براى رشد كتابخانه هاى ديجيتالى بايستى كارهاى زير انجام شوند: ديجيتالى كردن تمام منابع موجود در كتابخانه، ارتباط با كاربران به صورت پيوسته و غير پيوسته، اتصال با شبكه و دسترسى به شبكه جهانى وب. در غرب مهمترين ابتكار در زمينه كتابخانه ديجيتالى، دسترسى به نشريات به صورت تمام متن بر روى وب مى باشد. بسيارى از ناشرين از طريق مبادله داده هاى الكترونيكى با كتابخانه ها سروكار دارند.
كتابخانه هاى سنتى كه به عنوان گنجينه هاى دانش شناخته مى شوند، اكنون به شكل «پايگاه اطلاعاتى »در دسترس هستند. اينترنت و وب باعث شده اند كه دانش به شكل جهانى در آيد و ارتباط و اتصال با آن به صورت بين المللى برقرار باشد. كتابخانه هاى ديجيتالى گسترده خواهند شد و به صورت تمام متن از هر مكان و يا هر پايگاهى قابل دسترسى خواهند بود. داده هاى ديجيتالى كپى مى شوند، ليكن در تمام اين تغييرات و تركيبات - كه در مورد مواد چاپى با سرعت و سهولت انجام نمى گيرد - نتايج در خواستى مى توانند با حداكثر سرعت و حداقل هزينه به هر گوشه دنيا فرستاده شوند. اهداف: اين مقاله بعضى مشكلات را در حوزه كتابخانه هاى ديجيتالى شناسايى مى كند و پيشنهاداتى را به منظور غلبه بر اين مشكلات به منظور عملكرد مؤثرتر كتابخانه هاى ديجيتالى ارائه مى نمايد.
اين اهداف عبارتند از:
> شناسايى روشهاى عملى براى غلبه بر مشكلاتى كه در راه تبديل كتابخانه هاى سنتى به ديجيتالى به وجود مى آيند.
> شناخت نقش كتابخانه هاى ديجيتالى براى ايجاد دانش جهانى قابل دسترس
> بررسى امكانات مشاركت خصوصى براى تأمين منابع مالى و انسانى
> جست وجوى راههايى براى ايجاد رشد بدون وقفه كتابخانه هاى ديجيتالى
تغيير كتابخانه هاى سنتى به كتابخانه هاى ديجيتالى:
وقتى ما از لحاظ تاريخى در مورد رشد كتابخانه ها و بخصوص اتاقهاى مطالعه، بررسى و تحقيق مى كنيم در مى يابيم كه اين ضرورت بوده است كه آنها را پديد آورده است نه اجبار. آمارى در مورد تعداد كتابخانه هاى سرتاسر دنيا وجود ندارد. اما جزئياتى از كتابخانه هاى كشورهاى پيشرفته و تعدادى از كتابخانه هاى كشورهاى در حال توسعه در دسترس است. همين حالت در مورد تعداد افرادى كه از كتابخانه ها استفاده مى كنند و تعداد كتابها و پيايندهايى كه هر كتابخانه در طول يك دوره زمانى خاص گردآورى كرده اند، تعداد كل كتابداران و كارمندانى كه در كتابخانه ها كار مى كنند، وجود دارد. به طور ذاتى كتابخانه هاى هند جزو سازمانهاى دولتى محسوب مى شوند. دولت مركزى فقط بر روى كتابخانه ها و مؤسساتى كه داراى اهميت ملى هستند، نظارت مى كند.
براى قشر تحصيلكرده هند كه جمعيتى در حدود ۵۰۰ ميليون نفر را شامل مى شوند - يك و نيم برابر جمعيت كل آمريكا - بيش از ۷۱۰۹۶ كتابخانه وجود دارد: ۸۲۶۷ كتابخانه دانشگاهى، ۵۴۸۴۵ كتابخانه عمومى، ۱۲۰۰ كتابخانه در زمينه علوم و تكنولوژى، ۴۵۰ كتابخانه در زمينه علوم اجتماعى، ۸۰۰ كتابخانه مربوط به شركتها و سازمانهاى دولتى، ۵۰۰ كتابخانه در زمينه علوم انسانى و هنر، ۷ كتابخانه ملى، ۵۰۰ كتابخانه صنعتى و شركتهاى خصوصى.
اما اين تعداد به معناى عام كتابخانه محسوب نمى شوند. زيرا ۹۰ در صد آنها صرفاً اتاق مطالعه محسوب مى شوند. طبق يافته هاى «چكيده آمارى ايالات متحده آمريكا (۱۹۹۹)» مجموع تعداد كتابخانه ها در آمريكا تا ابتداى سال ۱۹۹۷م. ۳۷۵۹۱ باب مى باشد. ما نمى توانيم از نقش كتابداران و كارمندان پشتيبانى كتابخانه در ايجاد كتابخانه هاى ديجيتالى چشم پوشى كنيم. آيا اين كاركنان آموزش كافى مى بينند و آيا رهنمودهاى لازم را براى اجراى انتقال آرام از كتابخانه هاى سنتى به كتابخانه هاى ديجيتالى در يافت مى كنند؟ بررسى و رسيدگى به دانشكده ها و مؤسسات تربيت كننده كتابداران آتى، امرى حياتى محسوب مى شود. آيا آنها براى رفع نيازهاى اضافى كتابخانه هاى ديجيتالى سرفصلها و روشهاى آموزشى متداول را در اختيار دارند؟ جواب اين سؤالات مسلماً «نه»و « تاكنون هرگز»مى باشد.

با وجود تمام اين مشكلات، طرفداران كتابخانه هاى ديجيتالى دلسرد نمى شوند . اما آنها بايستى با سرعت و همكارى يكديگر به رفع اين مشكل بپردازند. با وجود كتابخانه هاى ديجيتالى كه بر روى اينترنت و اتصالات اينترانت هستند، ما هنوز نتوانسته ايم سيستم قابل اعتمادى براى جلوگيرى از ضرر و زيان ويروس هاى كامپيوترى پيدا كنيم. بنابراين نگه داشتن كتابخانه هاى سنتى با وجود كتابخانه هاى ديجيتالى كارى عاقلانه مى باشد. بخاطر اينكه فعاليتهاى كتابخانه ها بدون وقفه و مداوم انجام شود و امكانات بيشترى براى سيستم كتابخانه به وجود آيد، لازم است از هر دو سيستم (كتابخانه هاى سنتى - كتابخانه هاى ديجيتالى) استفاده كنيم.
چون اينترنت و اينترانت هسته تمام سيستم (كتابخانه هاى ديجيتالى) محسوب مى شوند، تفاوتهاى تكنولوژيكى در بين كشورهاى توسعه يافته و كشورهاى در حال توسعه ادامه خواهد داشت. بهسازى و بهبود تكنولوژى اطلاعات امرى حياتى است و بايد سهم زيادى به هر كشور داده شود. بهرحال بايد براى كم كردن فاصله موجود در بين كشورهاى درحال توسعه و كشورهاى توسعه يافته قدمهايى برداشته شود و كشورهاى در حال توسعه بايستى بدون هرگونه اتلاف وقتى به جديدترين پيشرفتها دسترسى پيدا كنند. اگر چنين فرايند مستمرى مورد توجه قرار نگيرد تمام مجموعه نظام دچار آشفتگى خواهد شد. با ظهور كتابخانه هاى ديجيتالى، تخصص و حرفه كتابدارى در حال تحول مى باشد. كتابداران و كارمندان كتابخانه ها بايستى خود را براى انتقال از دوران مديريت علمى به دوران مديريت سيستم ها آماده كنند. اين كار (تغيير از حوزه مديريت دانش به حوزه مديريت سيستم ها و ساختارها) تركيبى از فعاليتهاى وابسته به سيستم ها و زير سيستم هاى كامپيوترى است كه در آنجا كارهاى قراردادى جاى خود را به قالبهاى مديريتى سازمانى نوينى مى دهند.
براى تغيير سيستم ها از شكل سنتى به صورت كامپيوترى لازم است تدابيرى اتخاذ شود. بعضى از نكاتى كه بايستى مورد توجه قرار گيرند عبارتند از: > پيش بينى ترافيك در شبكه ها - مشخص كردن منشأ و هدف ترافيك - انواع برنامه هايى كه از طريق شبكه قابل دسترسى هستند. > تنظيم روشهايى ( به منظور ادامه كار) چنانچه بخشى يا تمام شبكه از كار بيفتد. علاوه براينكه بايستى مواد كتابخانه را به شكلى مناسب براى كامپيوتر سازماندهى كنيم، لازم است روشهاى مطمئنى را براى تأمين خدمات مداوم اتخاذ نماييم. اين كار بودجه و امكانات مالى زيادى را مى طلبد كه دائماً نيز در حال افزايش مى باشد. در مراحل اوليه كتابداران مجبور هستند كه بر موانع روانشناختى كه در مواجهه با كاربر و كاركنان پشتيبانى داشتند؛ غلبه كنند. غلبه بر مشكلات ناشى از تغيير شكل كتابخانه آسانتر از غلبه بر موانع روانشناختى است. ترس كاركنان فقط بخاطر جابه جايى آنها نيست. بلكه آنها نگران حذف خود از خدمات كتابخانه (از دست دادن شغل شان) هستند. حل اين مشكلات از طريق آموزشهاى داخل كتابخانه اى امكان پذير است. دستور العملهاى مناسب و تعيين نقش هاى مشخص براى هر فرد نه تنها به ايجاد اعتماد به نفس در كتابداران كمك خواهد كرد بلكه بر روى ايجاد نقش توسط كتابداران در كل فرايند توسعه و پيشرفت كتابخانه نيز تأثير مثبت خواهد گذاشت .
نگهدارى از كتابخانه ديجيتالى مشكلتر است «آكرمن» و«فيلدينگ» (۱۹۹۵)عقيده داشتند كه كتابخانه هاى ديجيتالى حاوى مواد غير رسمى و پويايى هستند از جمله ساختارهاى نرم افزارى و بنابراين با مشكلات نگهدارى بيشترى (نسبت به كتابخانه هاى سنتى) مواجه هستند كه اين مشكلات حتى ممكن است كارايى دراز مدت آنها را مورد تهديد قرار دهد. در كتابخانه هاى سنتى - كتابخانه اى كه بر مبناى كاغذ استوار است - روشهايى براى نگهدارى مواد كتابخانه وجود دارد اما تاكنون ما روشهايى براى نگهدارى مواد كتابخانه ديجيتالى - كه شامل مواد غير رسمى و پويا مى باشد نداشته ايم. مجموعه هاى سنتى با بهبود روشهاى سنتى نگهدارى مى شوند. در حاليكه نگهدارى مواد پويا و غير رسمى در كتابخانه هاى ديجيتالى فقط از طريق راه حلهاى فنى جديد امكان پذير مى باشد. در يك كتابخانه سنتى كه بر پايه كاغذ استوار است كنترل قابل توجهى بر روى مجموعه صورت مى گيرد، زيرا در اينگونه كتابخانه ها روشهاى پيشرفته بسيارى وجود دارد كه دسترسى به منابع كتابخانه را امكان پذير مى سازد مانند امانت، خدمات فنى و قفسه بندى منابع براى دسترسى به آنها در هر زمانى. اين نوع كتابخانه ها هرگز نمى توانند محدويتهاى فعاليتهاى سنتى را كه در ارتباط با مسائل زود گذر و بى اهميت است بپذيرند و نياز به منابع اطلاعاتى بيشترى خواهند داشت. در كتابخانه هاى ديجيتالى لازم است مكانيسم ها و روشهاى جديدى را براى نگهدارى مواد پيدا كنيم.
كتابخانه هاى سنتى قلمرو محدودى دارند و مجموعه ها حد و مرز مشخصى دارند و كنترل مجموعه آسان است. در كتابخانه ديجيتالى قلمرو وسيع است و كاربر به مواد و منابع متنوعى دسترسى دارد بنابراين كنترل و نگهدارى اين منابع در دراز مدت مشكل مى باشد. كتابخانه ديجيتالى نه تنها يك مجموعه فناورى بلكه يك نهاد اجتماعى با نيازهاى درازمدت است و احتياج به نگهدارى و حفاظت دارد. دسترسى به دانش جهانى هدف اصلى « تكنولوژى اطلاعات»دسترسى به دانش جهانى است كه كتابخانه ها براى رسيدن به اين هدف نقش اصلى را ايفا مى كنند. هند برنامه هاى جاه طلبانه اى را براى رسيدن به اين هدف در طى ده سال اجرا مى كند. هدف اين است كه در هر مدرسه، دانشگاه و بيمارستان عمومى اينترنت در دسترس باشد. تكنولوژى اطلاعات درس اجبارى در تمام رشته ها در سطح ليسانس مى باشد و تسهيلات شبكه اى براى تمام مراكز آموزش عالى اختصاص يافته است.

در حال حاضر در حدود ۸۷۳۰۹ مدرسه اعم از ابتدايى، راهنمايى و متوسطه در هند وجود دارد كه در حدود ۸ ميليون دانش آموز در آنها ثبت نام كرده اند. ۲۲۶ دانشگاه، ۶۵۶۹دانشكده عمومى و ۱۳۵۴ دانشكده تخصصى در هند وجود دارد. دسترسى تمام اين مكانها به اينترنت امرى دلهره آور و ترسناك است. اين فقط مشكل هند نيست بلكه در ساير كشورهاى در حال توسعه نيز اين مشكل وجود دارد. براى كاربرانى كه از كتابخانه ديجيتالى استفاده مى كنند ضرورى است كه يك كامپيوتر شخصى كه به اينترنت متصل است داشته باشند.
در سال ۱۹۹۵م. براى هر ۱۰۰۰نفر در هند ۱‎/۲كامپيوتر شخصى وجود داشت. طبق برنامه ريزى هاى آينده قرار است اين رقم به ۲ برسد و در چند سال آينده اين رقم به ۲۰ كامپيوتر براى هر ۱۰۰۰نفر برسد. بسيارى از اين كامپيوترها ممكن است به اينترنت وصل باشند. اين رقم در مقايسه با بسيارى از كشورهاى در حال توسعه خيلى پايين است.
در سال ۱۹۹۵م. به ازاى هر ۱۰۰۰نفر در سوئيس ۳۴۸كامپيوتر شخصى، در آمريكا ۳۲۸ كامپيوتر شخصى، در استراليا ،۲۷۶ دانمارك ،۲۶۹ نيوزيلند ،۲۲۳ هلند ۲۰۱ كامپيوتر شخصى وجود داشته است. در آسيا صرفنظر از رشد اقتصادى چشمگير اخير، وضعيت اميدوار كننده نمى باشد. ژاپن بالاترين تعداد كامپيوترهاى شخصى را - ۱۵۳ كامپيوتر به ازاى هر ۱۰۰۰نفر - دارا مى باشد و بعد از آن جمهورى كره ۱۰۸‎/۳ ، مالزى ۳۷‎/۳ و تايلند ۱۳‎/۶ كامپيوتر شخصى به ازاى هر ۱۰۰۰نفر دارند. اين موقعيت و ارقام در مورد تعداد كاربران اينترنت نيز چندان اميدواركننده نمى باشد. فنلاند در بالاترين مرتبه ۱۳۹كاربر اينترنت به ازاى هر ۱۰۰۰نفر بعد از آن ايسلند ،۱۱۲ نروژ ،۶۴ كانادا ،۴۱‎/۲ هلند ،۳۸‎/۸ آمريكا ،۳۸ استراليا ،۵۵‎/۴ سوئيس ۳۵‎/۵ و بريتانيا ۲۵‎/۶ كاربر اينترنت به ازاى هر ۱۰۰۰نفر جمعيت دارا مى باشند.
در ميان كشورهاى آسيايى ژاپن ۷‎/۲ كاربر اينترنت به ازاى هر ۱۰۰۰نفر، مالزى ۲ و بقيه كشورها خيلى كمتر از يك كاربر اينترنت به ازاى هر ۱۰۰۰نفر جمعيت خود دارند. چنين واقعيتى نشان خوبى براى جهانى شدن كتابخانه هاى ديجيتالى نمى باشد. برطبق برنامه Action plan to IT كه توسط دولت هند به تصويب رسيده است، هند احتمالاً تا پايان سال ۲۰۰۸ م. در حدود ۵ ميليون كاربر اينترنت خواهد داشت. محدوديت هاى زبانى « لودوينگ ويتگن استين»مى نويسد: «محدوديت زبان من به معناى محدوديت دنياى من است.» اگر اين حرف درست باشد پس تمام مواد نوشته شده به ساير زبانها براى ما غيرقابل استفاده و دسترسى مى باشند.
در حدود شش هزار زبان در دنيا وجود دارد و نزديك به ۹۰% آنها در حال از بين رفتن مى باشند. برآورد مى شود كه بيش از نيمى از جمعيت جهان به يكى از پنج زبان زير صحبت مى كنند: چينى، انگليسى، هندى، روسى، اسپانيايى. در هند به تنهايى ۱۸ زبان رسمى وجود دارد و به بيش از ۱۰۰۰ لهجه و گويش در بيش از ۶۰۸۷۵۲ دهكده و روستا تكلم مى شود. آيا امكان فراهم كردن مواد و منابع از تمام اين زبانها در كتابخانه ديجيتالى وجود دارد؟ اين امر امكان پذير نيست مگر اينكه دانش جهانى و مواد و منابع كتابخانه هاى ديجيتالى به يكى از زبانهاى اصلى و برگزيده در دنيا محدود شود. اين چالش، استراتژى را مى طلبد كه اطلاعات را به زبان خو اننده تأمين كنند.
مؤسسات بين المللى بايستى در يك برنامه و با مشاركت نزديك دولتها در هر كشور روى اين موضوع كار كنند. زبان مظهر يك فرهنگ است و نگهدارى هويت امرى مهم و حياتى مى باشد.
انقلاب اطلاعات در كتابخانه هاى ديجيتالى
ظهور كتابخانه هاى ديجيتالى و توسعه سيستم هاى مربوط به آن، محور نخستين بخش از مطلب حاضر بود كه روز گذشته از نظر خوانندگان محترم گذشت. واپسين بخش اين مقاله مربوط به ويژگى هاى نوين اين كتابخانه است كه در پى مى آيد:
در گذشته كتابخانه ها تحت فرمان شاهان بودند و توسط اشراف حمايت مى شدند. با تغيير حكومتها به شكل حكومتهاى سياسى و دموكراتيك مسؤوليت كتابخانه ها بر عهده دولت قرار گرفت. بخش خصوصى و بخصوص بخش تعاونى در اين كار ( مسؤوليت كتابخانه ها ) هيچگونه نقشى نداشتند. كارها و فعاليتهايى كه در ارتباط با كتابخانه ها انجام مى گرفت صرفاً در ارتباط با علايق شخصى بود و هيچگونه ارتباطى با كتابخانه ها نداشت. اكنون بخش خصوصى - بخصوص در كشورهاى توسعه يافته كه پايه و اساس تجهيزات اينترنتى محسوب مى شوند - هم از لحاظ پشتيبانى مالى و هم از لحاظ تأمين مواد نقش مهمى را ايفا مى كنند. بزرگترين تهيه كنندگان تكنولوژى كامپيوتر قادر خواهند بود كه چنين صنايعى را در كشورهاى در حال توسعه نيز به وجود آورند.
كشورهاى در حال توسعه مى توانند براى جلب حمايت تهيه كنندگان تكنولوژى كامپيوتر، مجموعه محركهايى را ارائه نمايند مانند كم كردن ماليات، كمكهاى دولتى در سرمايه گذارى و….. اين امر انگيزه كافى براى مشاركت بخش تعاونى كشورهاى توسعه يافته در توسعه و توليد كالاها ايجاد مى كند. اين به تنهايى موجب كاهش هزينه كالاهاى مورد نياز براى ايجاد كتابخانه ديجيتالى مى شود. هند از اين نظر اين مزيت را دارد كه به اندازه كافى تكنيسين هاى كامپيوتر و متخصصين نرم افزار در اختيار دارد. با اين وجود گرايش هايى به سمت ساير جنبه ها نيز به وجود آمده است مثلاً تأمين بدون وقفه نيروى برق يا توسعه سيستم هاى ارتباط از راه دور. نهمين برنامه دولت هند به اين دو جنبه حياتى اولويت مى دهد.
حدود يكسال بعد از معرفى برنامه « دانش براى همه» توسط دولت هند، بيشتر مراكز تلفن عمومى در كلان شهرها مجهز به تسهيلات اينترنت شدند. هزينه به عنوان يك مانع در گسترش و بهره بردارى ا ز تكنولوژى اينترنت محسوب مى شود. اما هنوز تكنولوژى اينترنت به مناطق روستايى نرسيده است. اين امر به دو دليل است:
۱ـ فقدان مواد و منابع به زبانهاى محلى
۲ـ گران بودن تجهيزات اينترنتى.
در اين رابطه بخش خصوصى دو نرم افزار در زمينه زبانهاى محلى منطقه هاى Kanada و Telgue توليد كرده است. در حال حاضر در هند در حدود ۲۱۰ دستگاه تلويزيون براى هر ۱۰۰۰نفر وجود دارد و شبكه هاى كابلى نيز در دسترس همگان مى باشند. امكان استفاده از تلويزيونها براى دسترسى به اينترنت در دست تحقيق و بررسى است. موفقيت دراين زمينه سبب مى شود كه هر وسيله خانگى به عنوان بخشى از سيستم يك كتابخانه ديجيتالى محسوب شود. همچنين اين امر سبب مى شود كه بخش خصوصى بتواند آسانتر در تبليغ و به كار گيرى خدمات كتابخانه ديجيتالى شركت كند. دولت منطقه Tamil Nadu پيشنهاد كرده است كه ۱۳ هزار جامعه عمومى اينترنت به منظور دسترسى آسان به تكنولوژى كامپيوتر و اينترنت در سرتاسر آن ايالت تأسيس شود.
اين طرح با مشاركت و همكارى يك شركت تجارى هندى با شركت World Tel در انگليس تحقق خواهد يافت. در سال آينده در حدود ۱۵۰۰ مركز اينترنتى در هند تأسيس خواهد گرديد. همچنين تأسيس ۱۲۰۰۰ مركز اينترنت در طى سه سال آينده در دستور كار قرار دارد. اين مراكز علاوه بر آن كه به عنوان مراكز اطلاعاتى عمل مى كنند انتظار مى رود كه در راه اندازى آنها به طور مستقيم و غير مستقيم فرصت هاى شغلى و استخدامى براى ۱۵۰ هزار نفر به وجود آيد. كم كردن شكاف تكنولوژيكى قبول سريع تكنولوژى سريع براى موفقيت امرى حياتى محسوب مى شود. ارتباط تحول الكترونيكى با پيشرفت ارتباطات ما را مجبور مى كند كه به فراتر از امروز بنگريم و براى فردا آماده شويم. تغيير مواد چاپى به شكل ديجيتالى كار مشكلى خواهد بود. در اين هزاره جديد ما بايستى فاصله بين مدارك چاپى با ديجيتالى، مدارك كتابخانه ها با دانش پايه كتابخانه ها، متخصصين IT با متخصصين اطلاع رسانى و جست وجوگران با توليد كنندگان اطلاعات را كم كنيم.
قبول تكنولوژى يك چيز است و رشد آن چيز ديگرى مى باشد. اين دو گانگى از خود موضوع است. به منظور تشويق و تبليغ ارتقاء مداوم كتابخانه هاى ديجيتالى، هر كشورى بايد كميته هماهنگ كننده اى را براى تأثير گذاشتن بر مؤسسات مختلف - به خصوص افرادى كه در زمينه كامپيوتر و ارتباط از راه دور فعاليت مى كنند - تأسيس كند. هند - بخصوص - به دليل اينكه تكنولوژى تمام اعصار و دوران ها را مورد استفاده قرار مى دهد، به يك تغيير شكل كامل در سياست اطلاع رسانى خود به منظور هموار كردن مسير براى ايجاد كتابخانه هاى ديجيتالى، نياز دارد. واقعيت هاى جهانى جديد در ارتباط با تكنولوژى ارتباطات، نظم سياسى و فرهنگ ها بايستى مورد توجه قرار گيرند. شكى نيست كه تكنولوژى، تمام مردم جهان را در كنار هم قرار مى دهد. اما به طور اساسى بسيارى عوامل فرهنگى مردم را تقسيم و جدا مى كند. تنش موجود در بين كشورهاى قوى و ضعيف از نظر تكنولوژى هم اكنون فشارهاى سياسى را در جهان به وجود آورده است، كه موجب به خطر افتادن نظم و صلح جهانى در قرن ۲۱ مى باشد.