i ketab : Persian book :: آي کتاب :: بچه هايمان به ما چه مي آموزند؟

جستجو براي: در

Back Space

Space

جستجوی پیشرفته کتاب

معرفي كتاب > روانشناسی > روانشناسي کودک و نوجوان

بچه هايمان به ما چه مي آموزند؟
نويسنده: پيرو فروچي
مترجم: مهسا ملك مرزبان
ناشر: نشر ني
زبان كتاب: فارسي
تعداد صفحه: 180
اندازه كتاب: رقعی - سال انتشار: 1386 - دوره چاپ: 2
کد کتاب: 105486

فروخته شد - موجود نمی باشد

کمیاب یا دست دوم - کیفیت : در حد نو

امتیاز آی کتاب به این کتاب:

امتیاز دهی به این کتاب:

مروري بر كتاب
با زندگی در کنار بچه‌ها همه چیز رنگ و بوی دیگری می‌گیرد، زیبایی، عشق، معصومیت، بازی، درد و حتی مرگ. چیزی که باعث تمایز این کتاب از دیگر کتاب‌های روانشناسی درباره�" بچه‌ها می‌شود این است که فروچی در پی معادلات معمول روابط بچه‌ها و پدر و مادرها نیست و نمی‌خواهد به ما یادآوری کند چه نکاتی را باید به بچه‌هایمان بیاموزیم بلکه به آینه‌ای که بچه‌ها جلوی روی بزرگترها می‌گیرند نگاه می‌کند و می‌کوشد به خودانگیختگی و آگاهی اخلاقی دست یابد و در نهایت به اصلاح خود و رفتارهای نادرست ناخودآگاهش می‌رسد.

این کتاب را می‌توان در حوزه‌های روان‌شناسیِ تربیت، آموزش و خانواده مؤثر دانست. فروچی دانش‌آموخته‌ی دانشگاهِ تورین است و از شاگردانِ «روبرتو آساجیولی» روان‌شناسِ ایتالیایی و بنیان‌گذارِ سایکوسنتز می‌باشد.

نثرِ روان و قابلِ فهمِ فروچی در این کتاب کمک کرده است تا از کسالتِ همیشه‌گیِ کتاب‌های روان‌شناسی خبری نباشد. به این اتفاقِ خوب اضافه کنید شیرینی خاطراتی را که فروچی از دو فرزندِ خرد‌سال‌ش لابه‌لای متن نقل می‌کند. فروچی در مقامِ پدر و نه روان‌درمان‌گر، انعطاف‌های درونیِ یک فیلسوفِ اهلِ خانواده را به رخِ خواننده می‌کشد.

کتاب عمیقاً دارای روحِ داستانی‌ست و ماجرا تماماً در خانواده‌ی او اتفاق می‌افتد. فروچیِ پدر، صاحبِ دو پسر است و مشاهدات و تجربیاتِ خودش از زنده‌گی در کنارِ این دو فرزندِ خردسال را با چاشنیِ تخصصش (یعنی روان‌شناسی) و بعضاً برداشت‌هایی فلسفی بیان می‌کند. تحلیل‌های کتاب همه‌گی بر پایه‌ی این دو اصل، یعنی مشاهده و تجربه انجام می‌شوند. درواقع فروچی روان‌درمان‌گرِ فیلسوفی‌ست که صاحبِ بچه شده و ما فیلمِ زنده‌گیِ او را به تماشا نشسته‌ایم. از این رو کتاب، هم شیرینیِ تماشای روابطِ پدر و فرزندی‌ را دارد و هم یک کلاسِ درسِ روان‌شناسیِ تربیت و هم میزِ اندیشه‌ی یک اندیش‌مندِ متواضع است.

روان‌شناسیِ تربیتی که بیش‌تر مبتنی بر عدمِ دخالتِ بزرگ‌ترها در فرآیندِ طبیعیِ رشدِ بچه‌هاست و اندیشه‌ای که آزادی و آگاهیِ عالمانه در آن نقشِ پررنگی دارد. فروچی به خوبی می‌داند که چه‌گونه عدالت را در تخصیصِ نقش‌ها رعایت کند. در این کتاب نه دو فرزندش و نه هم‌سرش هیچ‌کدام نقش‌هایی خاکستری یا کم‌رنگ ندارند. همه‌گی با رعایتِ تعادل در سیرِ داستان مؤثرند و فعال. اگرچه که کتاب شرحِ درونیاتِ او در مقامِ پدر است و از این رو هم‌سر که مادرِ بچه‌هاست کم‌تر موردِ توجه قرار می‌گیرد، ام�'ا فروچی جای‌جای کتاب مراتبِ عشق و تعهدش را به «ویوین» -هم‌سرش- اعلام می‌دارد و در آخر هم مشخص می‌شود که ویراستار و مترجمِ کتاب به زبانِ انگلیسی، کسی نیست جز مادرِ خانه.

این کتاب، اثری سحرآمیز ا‌ست مملو از شوخی‌های جالب و به ما نشان می‌دهد که اگر دست از شنیدن و آموختن برداریم، هر لحظه بودن در کنار بچه‌ها می‌تواند فرصتی بی‌نظیر برای تغییرکردن و رشد به ما بدهد.

پیرو فروچی روان‌درمانگر معتبر ایتالیایی معتقد است سفر پدرومادری راهی‌ست به‌سوی تحول و تکامل، توالی تجربیاتی که می‌تواند ما را غنی کند، تجربه‌ای که هیچ درس و دانشگاه و کتابی نمی‌تواند در ما پدید آورد.