|
مروري بر كتاب
این کتاب اثر امیر محمود هروی پسر "خواند میر"، صاحب "حبیب السیر" است که در 957 هجری در هرات تالیف شده. اگرچه این تاریخ گونه، با بی طرفی نسبی نوشته شده و بخشی از اوضاع و احوال ایران در دوره ی دو شاه اول سلسله ی صفوی را شامل می شود، اما نثر سنگین و منشیانه ی آن که پر از تعارفات و مجاملات معمول آن دوره است، سبب می شود که شیرینی "تاریخ" را تا حد زیادی از دست بدهد. مولف جای جای کتاب از اشعار خود و دیگران نیز استفاده کرده، که از جذابیت تاریخی کتاب، بیشتر می کاهد. مولف در استعمال تشبیهات شاعرانه، گاه آنقدر مبالغه کرده که رشته ی کلام را از دست می رود.... خواندن کتاب، این ارزش را دارد که روی بخش هایی از تشکیلات اجتماعی و سیاسی ابتدای دروان صفوی روشنی انداخته و گهگاه از لحاظ سندیت قابل تعمق است.
|
