|
مروري بر كتاب
برگزیده ای موضوعی از داستان های کهن ایرانی ژوهش ادبيات عاميانه يا مردم پسند عمدتاً شامل مطالعه قصه ها و افسانه ها و حكايت ها ي تاريخي، مذهبي، باور ها و دانش ها، داستان هاي حماسي يا رمانتيك، ترانه ها، ضرب المثل ها و حتي بازي ها است، اما امروزه محققان بويژه در غرب معتقدند كه پژوهش هاي ادبيات عاميانه، كل خلاقيت كلامي مردمي چه در شكل «هنر شفاهي» و چه در شكل «هنر مكتوب» را در بر مي گيرد. افزون بر اين، به دليل جمعي بودن اين مفهوم كه خود را در كلمه «مردم» يا « عوام» نشان مي دهد اين پژوهش را جمعي از دانش فولكلوريك و دانش انسان شناسي نيز برشمرده اند.
شروع اين گرايش و مطالعه ادبيات و فرهنگ عاميانه ايراني دراصل به ورود جهانگردان غربي به ايران در قرن هفده بازمي گردد كه كنجكاوي اين جهانگردان در كنار استراتژي قدرت هاي بزرگ، بويژه بريتانيا و روسيه كه منافع استراتژيكي در تقويت مطالعات ايراني داشتند، عاملي در رشد فزاينده مطالعات درزمينه زبان فارسي بود.
|
