|
مروري بر كتاب
بی‌حسی موضعی به استفاده از مواد داروئی، شیمیایی و فیزیکی برای قطع موقتی انتقال عصبی و درنتیجه از بین رفتن حس درد گفته می‌شود. این اقدام درمانی علاوه بر اینکه انجام بعضی عمل‌های جراحی را ممکن می‌سازد، برای تسکین و درمان علامتی پاره‌ای از بیماری‌ها کمک می‌کند کوکائین اولین ماده طبیعی بی حس کننده موضعی است و مواد دیگری که استفاده می‌شود بطور عمده از ترکیبات شیمیایی صنعتی ساخته شده‌اند. کوکائین در سال ۱۸۰۰ میلادی وارد اروپا گردید و زیگموند فروید عصب شناس و روانکاو اتریشی از آن در درمان بیماران خود استفاده می‌کرد. در سال ۱۸۸۰ در چشم‌پزشکی مورد استعمال داشت و کاربرد آن در دندانپزشکی توسط Hall متداول گردید. برای اولین بار از آن برای فلج موقتی عصب بعنوان بی‌حسی موضعی در سال ۱۸۸۵ توسط Halsted استفاده گردید. پروکائین و لیدوکائین از ترکیبات صناعی آن است که از سال ۱۹۴۰ تا کنون مورد استفاده قرار دارد.
|
