|
مروري بر كتاب
محمد زهری سراینده‌ای پژوهنده بود و با بهره‌مندی از این روحیه، فعالیت‌های گوناگونی را تجربه کرد. او پس از دبیری به کار در سازمان برنامه پرداخت. در سال 1341 خورشیدی کارمند کتابخانۀ ملی شد و در اینجا طبع پژوهشگرش مجال بالندگی یافت. این ادیب طی دهۀ چهل خورشیدی در تألیف پانزده مجلد از «کتاب‌شناسی ملی ایران» در دو مرحله شرکت داشت. او در گسترۀ کتابداری و کتاب‌شناسی نیز از شخصیت‌های نامور و آگاه ایران به شمار می‌آید.در آغاز چهارپاره سرا بود و از زمره ی شاگردان مکتب فریدون توللی بود. اما خیلی زود به نیما و قالب نیمایی روی آورد و این شیوه ی تازه را در مجموعه ی «گلایه» آشکار کرد. موضوع قطعات این دفتر رنج، تنهایی و اندوه شاعرانه است. مجموعه ی بعدی او «شب نامه» حاوی قطعات فلسفی و اجتماعی است. دو شعر «به فردا» و «لندن ۷۰» او بسیار مشهور است.... به گلگشت جوانان
یاد ما را زنده دارید ای رفیقان!
که ما در ظلمت شب
زیر بال وحشی خفاش خون‌آشام
نشاندیم این نگین صبح روشن را
به روی پایۀ انگشتر فردا
و خون ما
به سرخی گل لاله
به گرمی لب تبدار عاشق
به پاکی تن بی‌رنگ ژاله
ریخت بر دیوار هر کوچه
و رنگی زد
به خاک تشنۀ هر کوه
و نقشی شد
به فرش سنگی میدان هر شهری
... کشتکاران به مصلا می رفتند
دیم ؛ دلسوخته باران بود
شیخ ما ایشان را یاری کرد
یاران هم
شام از دشت به ده برگشتند
شب
صدای باران
با دعای یاران بود
|
