|
مروري بر كتاب
زیرساخت‌ها در هر کشوری در واقع بنیان اساسی جامعه آن کشور محسوب می‌شوند و آسیب به آنها می‌تواند پیامدهای جبران ناپذیری را در کشورها ایجاد نماید و آسیب در یک بخش می‌تواند بخش‌های دیگر را نیز تحت تاثیر جدی قرار دهد. زیر ساخت‌های حیاتی به صورت کلی به آن دسته از سامانه‌ها، خدمات و یا حتی عملیاتی اطلاق می‌شود که اختلال و یا تخریب آنها موجب تضعیف و یا ناتوانی در خدمات بهداشت عمومی، تجارت و اقتصاد، امنیت ملی و یا هر ترکیب دیگری از این قبیل موارد شود. این موارد شامل ارتباطات، انرژی، سامانه‌های بانکی، خطوط حمل و نقل، بهداشت عمومی و خدمات ضروری دولتی می‌شود. برای مثال تصور کنید که یک ویروس رایانه‌ای توزیع گاز طبیعی در یک منطقه ر ا مختل کند. این موضوع می‌تواند پیامدهایی را در تولید برق داشته باشد که به نوبه خود می‌تواند منجر به قطع خطوط شبکه‌ای و ارتباطات رایانه‌ای دیگر شود. این امر می‌تواند به ترافیک در راه‌ها، ترافیک هوایی و یا حتی ترافیک قطارها منجر شود و حتی ممکن است خدمات اورژانسی را نیز تحت تاثیر قرار دهد. همین موضوع می‌تواند در اثر یک اتفاق طبیعی نیز به وجود آید و منجر به فلج شدن یک منطقه و حتی یک کشور شود.
امنیت زیرساخت به مجموعه فعالیت‌هایی گفته می‌شود که برای حفاظت از زیرساخت‌ها و به طور خاص زیرساخت‌های حیاتی، از قبیل فرودگاه‌ها، آزاد راه‌ها، شبکه‌های راه آهن، بیمارستان‌ها، پل‌ها پایانه‌های حمل و نقل، شبکه‌های ارتباطی، سدها، شبکه‌های انرژی و ... انجام می‌شود. امنیت زیرساخت به دنبال محدود کردن آسیب پذیری چنین ساختارها و سازه‌هایی در مقابل خرابکاری تروریسم، آلودگی و ... است. مهمترین دلایل آسیب پذیری در زیرساخت‌ها که لزوم حفاظت از آنها را ایجاد می‌کند شامل:
- تروریسم؛ افراد و یا گروه‌هایی که به دلایل سیاسی اقدام به خرابکاری در زیرساخت‌ها می‌کنند.
- خرابکاری؛ افراد و یا گروه‌هایی مثل کارکنان سابق یک مجموعه، گروه‌های سیاسی مخالف دولت و یا گروه‌های طرفدار محیط زیست می‌توانند از دلایل خرابکاری باشند.
- جنگ اطلاعاتی؛ هک سامانه‌های اطلاعاتی توسط افراد برای به دست آوردن درآمدهای شخصی و یا نفوذ سازمان یافته به سامانه‌های اطلاعاتی و ارتباطی یک کشور برای ایجاد خرابکاری در زیرساخت‌های آن می‌تواند از جمله جنگ‌های اطلاعاتی باشد.
- بلایای طبیعی؛ طوفان، سیل و دیگر اتفاقات طبیعی که به زیرساخت‌های حیاتی مثل خطوط انتقال نفت و آب و یا شبکه‌های انتقال برق آسیب می‌زند.
استفاده از شبکه های الکترونیکی برای اهداف مزیت اطلاعاتی بخش عظیمی از جنگ اطلاعاتی را تشکیل می‌دهند اصطلاح جنگ اطلاعاتی که روز به روز استفاده از آن گسترده تر می‌شود اغلب به اشتباه جنگ با تکنولوژی و تسلیحات پیشرفته که ارتش های بزرگ و پیشرفته از ان استفاده می‌کنند اشتباه گرفته می‌شود. در حالی که باید توجه داشت از تکنولوژی اطلاعاتی پیشرفته در زمینه بالا بردن دقت، افزایش برد و تقویت قدرت کشندگی سلاح های متعارف استفاده می‌شود، اما در جنگ اطلاعاتی هیچ کدام از این عناصر کاربرد ندارند. جنگ اطلاعاتی صرفاً به اطلاعات و داده‌ها که در قالب ذرات الکترونیک شناخته می‌شوند محدود نمی‌گردد. حتی تخریب فیزیکی مبادلات مخابرات نیز جنگ اطلاعاتی محسوب نمی‌شود، اما از کارانداختن سیستم سوئیچینگ تلفن‌ها با ویروس، جنگ اطلاعاتی نامیده می‌شود.
|
