مروري بر كتاب
مجموعه اشعار نيچه به خداي ناشناخته ديگر بار، پيش از آنكه بكوچم و نگاهم را به بالا بردوزم، دست هايم را بلند مي كنم به سوي تويي كه از او گريزانم و به شكوهمندي، مي ستايمش در محرابي در سويداي دلم كه هماره صداي او را طنين مي افكند.... در انتهاي كتاب، دو مقاله درباره شعر نيچه از "منصور مومني "و "شمس آقاجاني "به طبع رسيده است . مومني "درباره شعر نيچه خاطر نشان ميكند" :شعر نيچه منظومه انديشه اوست :جهان ماواي انسان ; و در اين ماوا، نبرد انسان بس بسيار و ابر انسان خدا . ستيز دو سويه نور اهورا و ظلمت اهريمن در اوستاي زرتشت
|