|
مروري بر كتاب
يان آندره آ ، متولد 1952 ، اهل برتاني فرانسه است . دانشجوي فلسفه بوده ، و خواننده دوراس . در 1980 با دوراس آشنا مي شود و تا پايان حيات اين نويسنده 1996 در كنارش مي ماند . دوراس متن را مي گويد و او تحرير مي كند ، با ماشين ، حرف به حرف . همنشيني به همدلي مي انجامد . بعد ، ملال از پس مرگ دوراس ، زندگي را براو تنگ مي كند .توصیۀ دوراس را به یاد دارد: برای نوشتن باید رسید به سهولت غریزی. “لازم بود طی آن همه سال سکوت کنم، منتظر کلمات باشم.. می نویسم، به ساده ترین نحو ممکن” به همان رنگ و لحن، به قصد بقای زبان، کلمات. “کتابها را به اتفاق نوشتیم، با هم… نویسندۀ این کلمات شمایید… شمای متوفی، من شمانویس”. دوراس برای او، چه در حریم دل و چه در وادی قلم، هم خود است و هم دیگری. در خیالوارگیهای روایت و در وصل و فصل توأمان، یار و متن یکی می شوند. یان گاهی خود را از چشم دوراس طراحی می کند، با قلمی دوراس نویس. گاهی هم در سطری واحد یا در مونولوگ-دیالوگ از پی هم آمدۀ بی گیومه بافت زبانی یان و دوراس چنان تنیده به هم می شود که تفکیک فقط با تأمل در سطرهای پیش و پس از آن میسر است. آمیختگی حاصل دلباختگی است. در عرصۀ مکتوب هم درآمیخته بوده اند. حضور آندره آ، با همان سکوت و کم گویی حتی، نه تنها در خیال و خاطر که در مکتوبات از ۱۹۸۰ به بعد دوراس بی نقش و سهم نبوده است.
آندره آ به مهر غرقه است، و به سودای نوشتن. اما در اشتهار دوراس ذوب نمی شود. ضعفها و قوتها را، دور از خصوصیات شخصی-خانگی، صریح بر زبان می آورد. زندگی می سازد از پس مرگ یار وقتی بعد از دوراس “همین و تمام” نویس، می نویسد “نه همین است و تمام”.
|
