|
مروري بر كتاب
سرگذشت فرانسيسكو گويا نقاش اسپانيايايي فرانسیسکو گویا از آخرین بازماندگان نسل استادان کهنه کار اروپایی (لقبی که به نقاشان اروپایی پیش از قرن نوزدهم اطلاق می‌شد) و از پیشگامان دوران پیش از مدرنیسم است که فلسفه ذهنی و تکنیک به کار رفته در آثارش، سال‌ها بعد مورد استفاده نقاشان بزرگی چون ادوار مانه و پابلو پیکاسو قرار گرفت. وی بعد از یک تب شدید در سال ۱۷۹۲ کر شد و این باعث درون‌گرایی و کناره‌گیری او گردید. ...از میان تمام کارهای مربوط به دهشت جنگ که گویا ساخته‌است تابلوی سوم ماه مه ۱۸۰۸ از همه کاملتر و شاخض تر است. این تابلو تمام مفاهیم موجود در مجموعه فجایع جنگ در خود دارد. آندره مالرو می‌نویسد: سوم ماه مه و بعضی از طرح‌های مجموعه�" فجایع جنگ یادآور داستان‌های بزرگ داستایوسکی است. در تابلوی تیر باران مدافعان مادرید به مرد سیه چرده کوچک اندامی که زانو زده‌است و دست‌هایش را به طرفین باز کرده‌است و در فضا خود را به شکل صلیب درآورده نگاه کنید. او همانند مشعلی فروزان بر تمام صحنه�" تصویر که او را هدف قرار داده‌اند جسم بی جان به خاک افتادگان و سیمای کسانی را که در انتظار نوبت تیر باران شدن خود هستند با نور خود روشن کرده‌است. چشمانش هم چون دو حفره�" سیاه بر دهانه�" تفنگ‌های جوخه�" آتش خیره شده‌اند و هراسی ما فوق ترس حاکی از نامفهومی سر سخت و رام نشدنی سرنوشت در آن موج می‌زند و در پیرامون این شعله بی نام انسانی نوعی تاریکی حکمفرماست و این تاریکی به خاظر قربانی یک انسان بر روی تپه�" گولگوتا تمام دنیا را پوشانیده‌است. بعضی نتیجه گیری کرده‌اند که گویا این تابلو را درست پیش از بازگشت فردنیاند هفتم ساخته‌است تا کفاره وضعیت دو پهلو و مشکوک خود را که در خلال جنگ آزادی بخش داشت داده باشد. حقیقت این است که اگر گویا قبلا دویست یا سیصد کار را در همین زمینه‌ها در خلال چهار یا پنج سال جلوتر طراحی و نقاشی نمی‌کرد هرگز نمی‌توانست چنین تابلویی را بسازد. گذشته از این حقیقت باید گفت هیچ فرمی از کفاره دهی (البته اگر مسئله کفاره دهی در کار بوده باشد) نمی‌توانست تا این حد انسانیت را محکوم کند.
|
