|
مروري بر كتاب
از ابتداي قرن نوزدهم تا سال ۱۸۵۸
با نظري اجمالي به وقايعي كه به استقرار خاندان قاجار منجر گرديده است سردودمان قاجاریه مربوط به یکی از طایفه‌های ترکمان شمال شرق ایران به نام قاجار بود که بر اثر یورش مغول از آسیای میانه به ایران آمدند. آنان ابتدا در پیرامون ارمنستان ساکن شدند که شاه عباس بزرگ یک دسته از آنان را در استرآباد (گرگان امروزی) ساکن کرد و حکومت قاجاریه نیز از قاجارهای استرآباد تشکیل یافته‌است. قبیله قاجار یکی از قبایل قزلباش بود که ارتش صفوی محسوب می‌شد. ایشان تبار خود را به کسی به نام قاجار نویان می‌رساندند که از سرداران چنگیز بود. نام این قبیله ریشه در عبارت آقاجر به معنای جنگجوی جنگل دارد. قاجار از ریشه کلمه قاچار است که در ترکی به معنای چابک است. پس از حمله مغول به ایران و میان‌رودان، قاجارها نیز به همراه چند طایفه ترکمان و تاتار دیگر به شام و آناتولی کوچیدند.
...از طرز سخنان ايرانيان در کشورهاي ديگر راجع به وطنشان شنونده گمان مي‌کند که ايران دلپذيرترين منطقه جهان است و هواي آن، آب ميوه‌ها، خانه‌ها، باغها، اسبها، شکارگاهها، مناظر و زنانش، همه موضوع مبالغه‌آميزترين تحسين ايرانيان مقيم هند و اروپاست.
ايرانيان در ميان آثار باشکوه و جلال اروپايي لاف مي‌زنند که سرزمين کشورشان از هر جهت عالي‌تر است و در بين اروپاييان و در عين خوشگذراني آرزو مي‌کنند روزي باز از سرچشمه شيراز بنوشند و بانگ غزلهاي حافظ گوششان را نوازش دهند.
|
