|
مروري بر كتاب
يان وريش، طنز نويس چك، گفته بود مبارزه با حماقت صاحبان قدرت تنها مبارزه بشر است كه همواره بي ثمر مي ماند و در حال هرگز نبايد از آن دست شست. در مجموع حق اٌۆ مدل هنگامي ادا مي شود كه آن را شرط ضروري وجود جامعه باز، مداراجو و خلاق و پرتحرك تلقي كند؛ جامعه اي كه در آن جزميتهاي بزرگ و سنتهاي كوچه نامطبوع از هر قماشي كه باشند، تحت نظارتند و به بركت وجود مجموعه و متكثري از رسانه هاي ارتباطي، افراد و گروههاي گوناگون مي توانند آشكارا موافقت (يا مخالفت) خود را با آرمانهاي ديگر شهروندان علنا بيان كنند. `پرسشهاي اساسي مرتبط با دموكراسي در همانجا شكل مي گيرند: آيا مدل احيا شده و بسط يافته رسانه هاي عمومي به تقويت فهم مرسوم درباره دموكراسي كمك مي كند؟
آيا ممكن است مدل فهم ما را از اصول دموكراسي دستخوش تغییرات اساسي كند؟
آيا مدل مي تواند درك ما را از مزايا-و همچنین محدوديتهاي- دموكراسي بیش تر كند؟
|
